scandjvutmp9001

133

Opowiadanie dla dzieci.

—    Bardzo, chętnie, cieszy mnie to niewymownie — odpowiedziała matka, — a i tatuś rad będzie z pewnością.

Od tego czasu Władek w wolnych chwilach zajmował się robieniem zabawek: wycinał, kleił, lepił z gliny, malował.

Zabawki te nie były wprawdzie takie ładne jak kupne, ale zato droższe były chłopcu nad wszystko. Strzegł on tej pracy swojej, jak oka w głowie.

Nadeszła gwiazdka.

Władek nie spodziewał się, jak dawniej, upominku, bo przecież sam prosił rodziców, ażeby mu nic nie kupowali.

Ale rodzice nie zapomnieli o jedynaku — wiedzieli, w czem mogą mu dogodzić, i podarowali mu cały warsztat stolarski: były tam deski, piła, noże, gwoździe i inne potrzebne narzędzia.

Władek uszczęśliwiony rzucił się do rąk rodzicom. Ma już teraz swoje własne narzędzia, będzie mu łatwiej fabrykować zabawki.

—    A to zanieś Kaziowi — powiedziała matka, podając synowi zawiniątko. — Pieniądze, przeznaczone dla ciebie na zabawki, chowałam do skarbonki i z nich zebrało się tyle, że mogłam za nie kupić ciepłe palto i czapkę dla Kazia, któremu nieraz mróz dokucza.

Władek o mało nie płakał z radości — ściskał rodziców, całował im ręce, dziękował. Nareszcie porwał zawiniątko i pobiegł do suteren.

Możecie sobie wyobrazić, jaką uciechę sprawił tern Władek swemu towarzyszowi.

Przygody zajączka.

—    Mój Boże, co też złego zrobiłem na świecie, że tak mnie wszyscy prześladują? Ludzie, psy, lisy, jastrzębie... wszystko to czyha na moje życie. Nawet głupia wrona i ta gotowa mnie porwać, gdyby tylko mogła unieść.

Tak lamentował zajączek, przykucnąwszy pod krzakiem.

Siedział zajączek, ogrzewał łapki jedną po drugiej, bo wielki był mróz tego dnia.