scandjvutmp8201

Opowiadanie dla dzieci. 119

swego pokoju. Nakryły do stołu, porozstawiały wszystko na nim, pousadzały lalki i zaczęły bawić się w gospodarstwo. Od tego czasu była to ich ulubiona zabawa.

Raz chciały dziewczynki urządzić prawdziwy bal swym lalkom. Dostały mleka od mamy, ponalewały do filiżanek i częstowały:

—    Niech pani pozwoli — mówiła Jadzia do swej lalki — mleczko jest świeże i dobre.

—    Może pani woli mleko z bułeczką? Proszę bardzo — tak Zosia znowu częstuje swoją lalkę i wsuwa jej do ręki kawałek sucharka.

Wtem posłyszały dziewczynki katarynkę, zerwały się i pobiegły do okna. Kataryniarz stał na środku podwórka i grał krakowiaka. Zasłuchały się dziewczynki. A tu naraz z drugiego pokoju straszny łoskot słyszą: „brzdęk... brzdęk..." Biegną dziewczynki i cóż widzą? Stolik na ziemię wywrócony, a przy nim serwis stłuczony.

Co tam było płaczu i zmartwienia! Zabrały się do zbierania skorupek. Na szczęście, nie wszystko się stłukło — dwie filiżanki, jeden spodeczek; a dzbanuszek do mleka i imbryk były trochę nadtłuczone.

Dowiedziały się wkrótce, kto im taką szkodę wyrządził. To Filuś, kotek, chciał wypić mleczko z filiżanek i cały stół przewrócił.

Starszym dzieciom dajemy opowiadania bogatsze w treść, a uboższe w szczegóły, objaśniające myśl główną. Np. „Przygody zajączka" (które dajemy poniżej).

Nietrudno sprawdzić, jakie powiastki są dla młodziutkich słuchaczów najwłaściwsze. Z „ulubioną" powiastką dzieci się tak prędko nie rozstaną: będą chciały słyszeć ją po kilka razy; ilustrować ją poczną w zajęciach, naśla-