scandjvutmp8601

Opowiadanie dla dzieci. 123

a odmiany tego głosu kury dobrze rozumieją. Najstosow-niejszemi opowiadaniami tego rodzaju będą takie, które zawierają w sobie epizody z życia zwierząt swojskich. Jest to świat, w którym dziecko obraca się, który najlepiej lubi. Trzeba jednak uwążać, ażeby zwierzętom były przypisywane właściwe cechy, nie zaś dowolne, jak to często spotykamy w dawniejszych książkach dla dzieci.

Kilka przykładów podajemy przy końcu.

W opowiadaniach moralnych autor bierze temat z życia ludzi dorosłych lub dzieci i przedstawia nam dodatnią lub ujemną ich stronę.

Powiastki owe, stosownie dobrane, mogą być dobrą dźwignią w wychowaniu moralnem.

Zastrzegamy jednak, że prawdy i wnioski etyczne, czyli t. zw. „morał“, podawany w formie suchego nakazu na końcu powiastki, jest co najmniej zbyteczny.

Osnowa tych powiastek musi być dla dziecka zajmująca, a wniosek moralny winien w niej samej tkwić i z niej wynikać. Nagroda bezpośrednia za każdy dobry uczynek lub nawet spełnienie obowiązku bywa bardzo silnie i często w naszych powiastkach akcentowana.

Dziecko, idąc do szkoły, dało grosik ubogiemu, za co sowicie było nagrodzone przez rodziców.

Malec, jedząc ciastko, podzielił się z ulicznikiem — a babcia, spostrzegłszy to, kupiła mu wzamian trzy ciastka.

Dziecko, zachowujące się spokojnie w czasie choroby matki, uczeń, sumiennie odrabiający lekcje, malec, utrzymujący zabawki w porządku — w trójnasób bywają przez rodziców wynagradzani.

Moraliści owi zapominają, że „nagroda czynu w samym czynie leży". Zadowolenie wewnętrzne, spokój, błogość