S5006917

SZCZĘSNY

Nic... w bramie będzie sosnowy próg — z czterech «*> desek...

NIEZNAJOMY

Szczęsny, czyliż ja ciebie widzę wyniszczonym przez pierwszy czyn twojego życia?... Wysiliłeś się rzucając pierwszy pocisk na świat spróchniały...

SZCZĘSNY

Nie pytaj, co się dzieje w sercu moim... Słyszałeś, ** jakem gadał do tych ludzi, kiedy byłem w zapale...

NIEZNAJOMY

Kłamałeś sam sobie i tym ludziom.

-SZCZĘSNY

Kto wie?... Może w tych wyrazach była część najprawdziwsza myśli mojej —

NIEZNAJOMY

Nie wierzę... nie wierzę, na Boga!    **

SZCZĘSNY

Jedź do Wilna i zostaw mnie samotności... Przebyłem wiele smutnych wypadków, a mam przeczucie, że to nie koniec wszystkiego.

KONIEC AKTU CZWARTEGO

AKT PIĄTY

| Sceny I w autografio brak]

SCENA II

Bała w pałacu jak to akcie /.

A MB LI A proicadsri maleńkiego MICHASIA ma rękę. AMELIA

Nie wiesz ty, gdzie braciszek Szczęsny?

MICHAŚ

Widziałem go, siostrzyczko. Spal na sofie zielonej.

AMELIA

Spal? — Od nikogo dowiedzieć się nie mogę, co się stało w tym zamku. Taki był gwar — teraz tak cicho i spokojnie.

MICHAŚ

Czy ty, Ameleczko. powiesz mi dziś jaką śmieszną bajeczkę?

AMELIA

Wczoraj zapomnieliśmy zmówić pacierz. Mich asm.

MICHAŚ

Cóż to szkodzi, Anielko?

AMELIA

Bozio może się będzie gniewał na ciebie.

MICHAŚ

Nie będzie gniewał się, nie będzie — ja mu dam bębenek.