skanuj0052

nic, co sądzisz, że będzie otwarty na 10, co mówiszr Grozisz mu swoją postawą, fakty gubią sic w tym wszystkim, ponieważ działasz pod wpływem łęku i słusznego gniewu. On słyszy jedynie, że twoim zdaniem złe robi, że to jego wina, więc zacznie się wypierać i opierać. .-Me jeśli będziesz mówić do niego bez napięcia, w całkowitym poczuciu pewności, że wszystko jest tak, jak jx>-wir.no być właśnie w tej chwili, będziesz w stanic wyrażać się z większą życzliwością, skutecznością i bc2 lęku o przyszłość.

Przemoc uczy jedynie przemocy Napięcie uczy napięcia. Jeśli oczyścisz swoje środowisko umysłowe, my oczyścimy środowisko naturalne znacznie szybciej. Właśnie tak to działa. A jeśli zrobisz to szczerze, bez przemocy w sercu, bez gniewu, bez pokazywania palcem na korporacje jako na wrogów, to ludzie zaczną zwracać uwagę. Zaczniemy słuchać i zauważać, że zmiana pokojowa jest możliwa. Musi się to zacząć od jedne; osoby. Jeśli nie ty nią będziesz, to kto?

Świat podda cię wszystkim możliwym próbom po to, abyś zrozumiał, że ostatni brakujący element układanki jest w tobie. Świetnie zostało to pomyślane. Szach-mat.

ONA ROZUMIE. ZE WSZECHŚWIAT ZAWSZE JEST POZA KONTROLA ORAZ ŻE PRÓBA ZAPANOWANIA NAD WYDARZENIAMI JEST PRZECIWNA BIEGOWI TAO.

lak reagujemy na świat, który wydaje się wymykać spod kontroli' Świat wydaje się taki, ponieważ wymyka sic spod kontroli -słońce wschodzi, czy nam się to podoba, czy nie, toster psuje się, ktoś ci zajeżdża drogę, gdy się spieszysz do pracy. Nigdy nic mieliśmy kontroli nad niczym. Mamy iluzję kontroli, kiedy sprawy toczą się po naszej myśli. A kiedy jest inaczej, mówimy, że straciliśmy kontrolę, i tęsknimy za jakimś rodzajem wykraczającego poza to wszystko oświecenia, w którym wedle naszych wyobrażeń odzyskamy tę kontrolę. Ale tak naprawdę pragniemy spokoju. Wydaje nam się. że sprawując kontrolę luli osiągając „oświecenie" (a nikt nie wie, co to znaczy), odnajdziemy spokój.

Zanim przebudziłam się do rzeczywistości w 1986 roku, miałam rzecz, która tamto pragnienie symbolizowała: skarpetki moich dzieci. Każdego ranka leżały na podłodze i każdego ranka myślałam: „Dzieci powinny (rozbierać te skarpetki". Tb była moja religia. Można powiedzieć, że mój świat pospiesznie wymykał się spod kontroli - w mojej głowie skarpetki były wszędzie. A ja byłam pogrążona w gniewie i depresji, ponieważ wierzyłam, że te skarpetki nie należały do podłogi (pomimo że każdego ranka właśnie tam były) oraz że moje dzieci powinny je stamtąd zabierać (pomimo że każdego ranka tego nie robiły). Używam skarpetek jako symbolu, ale być może się przekonasz, że w twoim przypadku będzie to środowisko naturalne, polityka lub pieniądze. Myślimy, że te kwestie powinny wyglądać inaczej.

105