SAM85

Wykorzystanie Programów Aktywności...    jaj

Do pracy z Programami zachęcam nie tylko personel placówki, ale również rodziców dzieci niepełnosprawnych. Dla rodziców, którzy nie znają jeszcze metody M. i Ch. Knillów, na terenie przedszkola organizowane są warsztaty w formie wykładów i ćwiczeń. Na spotkania zapraszani są również rodzice dzieci pełnosprawnych, którzy poprzez wspólny udział w zajęciach poszerzają swoją wiedzę o możliwościach stymulacji rozwoju małego dziecka.

Początkowo Programy Aktywności stosowałam jedynie w pracy indywidualnej z dziećmi niepełnosprawnymi, z czasem jednak zaczęłam włączać w Programy dzieci pełnosprawne. Bywało bowiem tak, że określone dziecko niepełnosprawne miało ulubionego kolegę/koleżankę pełnosprawną i tylko w jej obecności chciało wykonywać aktywności. Ja schodziłam zatem na drugi plan, a koleżanka/kolega pełnosprawny pełnił rolę „małego terapeuty”. Taki sposób pracy doskonale się sprawdzał. Zauważyłam, iż od momentu zastosowania Programów na terenie grupy dzieci pełnosprawne częściej zaczęły okazywać pozytywne zachowania wobec niepełnosprawnych rówieśników. Wspólne wykonywanie aktywności zbliżyło dzieci do siebie. Dzieci pełnosprawne łatwiej mogły wczuć się w problemy rówieśnika niepełnosprawnego, dostrzec jego przeżycia, uświadomić sobie, że jest to taki sam człowiek jak one, tylko gorzej widzi lub słyszy. Programy Aktywności M. i Ch. Knillów stworzyły dzieciom okazję do „odkrywania siebie” w atmosferze wolnej od lęku i uprzedzeń.

Praca z Programami Aktywności nauczyła mnie cierpliwości i ogromnej wrażliwości na doznania drugiego człowieka. Uświadomiła po raz kolejny, że w terapii nie ma miejsca na utarte formy pracy.

Bardzo gorąco zachęcam wszystkich nauczycieli pracujących w placówkach integracyjnych do włączenia w swoje zajęcia Programów Aktywności M. i Ch. Knillów. Dla mnie Programy okazały się nie tylko wspaniałą metodą aktywizującą dzieci niepełnosprawne, ale również bardzo cennym sprzymierzeńcem w integrowaniu dzieci pełnosprawnych z niepełnosprawnymi rówieśnikami.

Bibliografia

Gut J. (1997), Programy M. i Ch. Knillów w terapii dzieci z zaburzeniami w rozwoju (z doświadczeń terapeuty). „Rewalidacja” nr 1, s. 81.

Knill M. i Ch. (1997), Programy Aktywności. Świadomość Ciała, Kontah i Komunikacja. Wyd. II. Warszawa, CMPP-P MEN, s. 5, 8, 10, 12, 61. Piszczek M. (1997), Interakcja komunikacyjna - wykorzystanie w pracy dotyki i oddechu. „Rewalidacja” nr 1, s. 80. • i