ScannedImage 91

tów przez duchownych wschodnich, "ilekroć doradzałaby to konieczność albo rzeczywisty pożytek duchowy, a dostęp do kapłana katolickiego fizycznie lub moralnie okazałby się niemożliwy"/DKW,nr 27/.

Natomiast w stosunku do Kościołów, które zrodziła Reformacja* stanowisko Kościoła rzymsko-katolickiego'co do praktyki interkomu-nii jest surowsze ze względu na poważne różnice doktrynalne dotyczące Eucharystii i na brak w większości tych Kościołów święceń kapłańskich. Dlatego Dyrektorium Ekumeniczne zezwala na dopuszczenie wiernych tych Kościołów do sakramentów świętych w . Kościele rzymsko-katolickim "w niebezpieczeństwie śmierci lub naglącej konieczności /w czasie prześladowania w więzieniu/, jeżeli odłączony brat nie może mieć dostępu do szafarza swej wspólnoty i dobrowolnie prosi kapłana katolickiego o sakramenty, byleby wyraził wiarę w te sakramenty, zgodną z wiarą Kościoła, i był odpowiednio usposobiony. 0 innych wypadkach takiej naglącej konieczności niech rozstrzygnie miejscowy ordynariusz lub Konferencja Episkopatu". Katolikom w podobnych wypadkach wolno prosić o te sakramenty, jeśli duchowny akatolicki ma świecenia kapłańskie /Dyr-Ek.ez.I,nr 55/*

W styczniu 1970 roku Sekretariat do Spraw Jedności Chrześcijan wydał deklarację odnośnie do problemu int er komunii, w której przypomniał rozstrzygnięcia soborowe na ten temat, wytyczne podane przez Dyrektorium Ekumeniczne, wspomniał o obradach nad tym zagadnieniem na sesji plenarnej Sekretariatu, w listopadzie 1969 roku,.

0    międzywyznaniowym dialogu na powyższy temat oraz badaniach teologicznych dotyczących Kościoła, posługi kapłańskiej i Eucharystii

w historycznym- kontekście podziału chrześcijan, lecz stwierdził jednocześnie, że "dialog powyższy nie doprowadził dotąd do rezultatów, jakie mogłyby być obustronnie przyjęte przez tych, którzy ponoszą odpowiedzialność za Kościoły i wchodzące w gx*ę wspólnoty kościelne. Kościół katolicki nie może więc zmieniać obecnie wyżej cytowanych norm Dyrektorium Ekumenicznego. Zarysowana linia postępowania jest wynikiem refleksji Kościoła nad jego własny wiarą

1    rozważali nad potrzebami duszpasterskimi wiernego ludu^,r /Stanowisko Kościoła katolickiego w sprawie wspólnej Eucharystii dla chrześcijan różnych wyznań, deklaracja rzymskiego Sekretariatu do Spraw-Jedności Chrześcijan z dnia 7 stycznia 1970 roku/. Utrzymując dotychczasowe przepisy, Kościół pozostawia możliwość ewentualnej ich zmiany na przyszłość.

Czy możliwe jest w najbliższej przyszłości szersze, bardziej ogólne praktykowanie interkomunii?

Zależy to przede wszystkim od rozwoju dialogu na temat dwóch problemów doktrynalnych dotyczących Eucharystii.

Zagadnienie pierwsze to rzeczywista obecność Chrystusa w Eucharystii, sposób tej obecności i znaczenie tego sakramentu w życiu Kościoła.

Zagadnienie drugie, dotyczące urzędu kapłańskiego, stanowi jedną z głównych trudności w dialogu ekumenicznym. Chodzi tu zwłaszcza o nieprzerwaną sukcesję apostolską w tym urzędzie zapewnioną przez święcenia kapłańskie i zależne od niej trwanie tego urzędu w Kościołach i wspólnotach ewangelickich.