SWScan00034

•4 Diagnostyka psychiatryczna 500

CIO. Dezorientacja. NicuSwiadamianic sobie własnych związków z otoczeniem, obejmujące osoby, miejsce i czas, które wynika z pomieszania lub z wycofania. Podstawa oceny: odpowiedzi na pytania o orientacje w czasie badania

1	nie występuje	określenie nie znajduje zastosowania
2	minimalna	nieprawidłowość wątpliwa, może sięgać górnej granicy normy
3	łagodna	ogólna orientacja jest właściwa, ale są pewne trudności ze szczegółami; np. pacjent wie, gdzie jest, lecz nie zna ulicy; zna nazwiska personelu, ale myli ich funkcje; zna miesiąc, ale myli dzień tygodnia z odpowiednim miesiącem lub myli datę o więcej niż dwa dni; może występować zawężenie zainteresowań przejawiane znajomością bezpośredniego przy nieznajomości dalszego otoczenia, np. rozpoznaje personel, ale nie zna burmistrza, wojewody czy prezydenta
4	umiarkowana	tylko częściowo rozpoznaje osoby, miejsce i czas; np. wie, że jest w szpitalu, ale nie zna jego nazwy; zna nazwę miasta, lecz nie zna dzielnicy ani osiedla; zna nazwisko swego prowadzącego terapeuty, lecz nie zna wielu innych pracowników sprawujących bezpośrednią opiekę; zna rok i porę roku, ale nie jest pewien miesiąca
5	umiarkowanie ciężka	dostrzegalne upośledzenie rozeznania osób, miejsca i czasu; pacjent ma tylko niewyraźne wyobrażenie, gdzie się znajduje i wydaje się nie znać większości osób w swym otoczeniu; może prawidłowo lub prawic dobrze wskazać rok, ale nie miesiąc, dzień tygodnia czy choćby porę roku
6	ciężka	znacznie nasilony brak rozeznania osób, miejsca i czasu; np. pacjent zupełnie nic nie wie o swoich sprawach, myli datę o więcej niż rok, potrafi nazwać tylko jedną lub dwie osoby ze swego obec-nego życia
7	krańcowa	całkowicie niezorientowany w odniesieniu do osób, miejsca i czasu;. znaczne pomieszanie lub całkowita nieznajomość miejsca swego pobytu, bieżącego roku czy nawet najbardziej znajomych osób,

| jak: rodzice, współmałżonek, przyjaciele czy prowadzący terapeuta

Gil. Zaburzenie uwagi. Upośledzenie ogniskowania uwagi przejawiające się słabą koncentracją, odwracalnością pod wpływem bodźców wewnętrznych i zewnętrznych oraz trudnościami przyłączania, podtrzymywania lub przenoszenia ogniska uwagi na nowe bodźce. Podstawa oceny: przejawy podczas badania.

1	nic występuje	określenie nie znajduje zastosowania
2	minimalne	nieprawidłowość wątpliwa, może sięgać górnej granicy normy
3	łagodne	ograniczona zdolność koncentracji przejawiająca się okresową podatnością na rozproszenie lub spadkiem uwagi pod koniec rozmowy
4	umiarkowane	rozmowa zaburzona skłonnością do łatwego rozpraszania się, trudnością dłuższej koncentracji na zadanym temacie lub trudnością przesuwania uwagi na nowe tematy
5	umiarkowanie ciężkie	rozmowa jest poważnie hamowana przez słabą koncentrację, od-wracalność i trudność właściwego przenoszenia uwagi
6	ciężkie	z powodu znacznie nasilonej odwracalności przez bodźce wewnętrzne i zewnętrzne, uwagę pacjenta można przykuć tylko na krótką chwilę lub z wielkim wysiłkiem
7	krańcowe	rozpad uwagi uniemożliwia nawet krótką rozmowę

4.2 Narzędzia oceny stanu psychicznego

G12. Brak krytycyzmu i wglądu. Upośledzenie uświadamiania sobie lub rozumienia wla-SnĆgO Stanu psychicznego i sytuacji Życiowej. Przejawia się niezdolnością do rozeznania przeszłych lub obecnych zaburzeń psychicznych i ich objawów, sprzeciwem wobec potrzeby hospitalizacji czy leczenia psychiatrycznego, decyzjami słabo liczącymi się z ich następstwami oraz nierealistycznymi planami na krótszy i dłuzszy okres czasu. Podstawa oceny: treść myśli wypowiadanych podczas badania.

1	nie występuje	określenie nie znajduie zastosowania
2	minimalny	nieprawidłowość wątpliwa, mozc sięgać górnej granicy normy
3	łagodne	rozpoznaje, że ma zaburzenia psychiczne, ale wyraźnie mc docenia ich powagi, zasadności leczenia oraz wagi podejmowania działań dla uniknięcia nawrotu, plany na przyszłość mogą być mało przemyślane
4	umiarkowany	wykazuje tylko niejasne lub płytkie rozeznanie zaburzeń; mogą występować wahania w uznaniu faktu bycia chorym lub nikła świadomość obecności takich ważnych objawów, jak: urojenia, dezorganizacja myślenia, podejrzliwość czy wycofanie społeczne; pacjent może racjonalizować potrzebę leczenia rozumiejąc je jako przynoszące uwolnienie od takich pomniejszych objawów, jak lęk, napięcie czy zaburzenia snu
5	umiarkowanie ciężki	uznaje przebyte zaburzenia psychiczne, lecz nie uznaje obecnych, w sytuacji nacisku może potwierdzać występowanie jakichś niepowiązanych lub nieistotnych objawów, które skłonny jest wyjaśniać za pomocą bardzo biednych interpretacji lub myślenia urojeniowego, podobnie nierozumiana pozostaje potrzeba leczenia psychiatrycznego
6	ciężki	przeczy występowaniu jakichkolwiek objawów zaburzeń psychicznych w przeszłości i obecnie oraz, nawet mimo stosowania się, przeczy potrzebie leczenia i hospitalizacji
7	krańcowy	z przekonaniem zaprzecza zaburzeniom psychicznym tak minionym, jak i obecnym; obecnej hospitalizacji i leczeniu nadaje interpretacje urojeniową [np. jako karę za przewinienia, prześladowanie przez dręczycieli itp.) i z tego powodu może odmawiać współpracy z terapeutami, przyjmowania leków itp.

G13. Zaburzenie woli. Zaburzenie woli zapoczątkowywania, podtrzymywania i kontrolowa nia własnych myśli, ruchów i wypowiedzi. Podstawa oceny: treść wypowiedzi i zachowanie przejawiane w czasie badania.

1	nie występuje	określenie nie znajduje zastosowania
2	minimalne	nieprawidłowość wątpliwa, może sięgać górnej granicy normy
3	łagodne	występują przejawy pewnego niezdecydowania w rozmowie i myśleniu, co może w niewielkim stopniu hamować procesy werbalne i poznawcze
4	umiarkowane	często ambiwalentny, wykazuje wyraźne trudności w podejmowaniu decyzji; rozmowa może ulegać zakłóceniu z powodu zmienności myślenia, co skutkuje wyraźnym upośledzeniem funkcjonowa-nia werbalnego i poznawczego
5	umiarkowanie ciężkie	zaburzenia woli zakłócają myślenie i zachowanie,- pacjent ujawnia znaczne niezdecydowanie, które hamuje rozpoczynanie i podtrzymywanie aktywności społecznych i ruchowych, co bywa zauważalne w czasie rozmowy jako tamowanie wypowiedzi