Ir,
>styka psychiatryczna
~<6 |
ciężkie |
zaburzenia woli zakłócają wykonywanie prostych, automatycznych czynności mchowych, takich jak ubieranie się lub sprzątanie oraz znacznie zaburza wypowiedzi |
7 |
krańcowe |
prawie całkowity brak woli przejawiający się wybitnym zahamowaniem ruchów i wypowiedzi, prowadzący do znieruchomienia lub mutyzmu |
GI4. Słaba kontrola impulsów. Zaburzenie regulacji działań popędowych i panowania nad nimi, prowadzące do nagłego, pozbawionego modulacji, nie liczącego się z okolicznościami lub błędnic ukierunkowanego rozładowania napięcia i emocji, bez zważania na konsekwen-qe. Podsuwa oceny zachowanie podczas badania oraz informacje przekazywane przez pracowników podstawowej opieki lub rodzinę.
l |
me wystcpuie |
określenie mc znajduje zastosowania |
2 |
minimalne |
nieprawidłowość wątpliwa, może sięgać górnei granicy normy |
3 |
łagodna |
skłonny do łatwego wpadania w gniew i ulegania frustracji w sytuacji stresu lub odmowy nagradzania, ale rzadko działa pod wpły-wem impulsów |
umiarkowana |
wpada w gniew i przeklina pod wpływem nawet niewielkiej prowokacji; czasem może zachowywać się w sposób zagrażający lub niszczycielski, doprowadzić do jednego lub dwóch epizodów fizycznego zwarcia, albo do mniejszej awantury | |
S |
umiarkowanie ciężka |
przejawia powtarzające się epizody zachowań impulsywnych obejmujące wyzwiska, niszczenie mienia lub zagrożenia fizyczne; mogą występować jeden lub dwa epizody poważnej napaści, wymagające izolacji, unieruchomienia lub pozajelitowego podania leków uspokajających |
6 |
ciężka |
często impulsywnie agresywny, zagraża, żąda lub niszczy, bez jakiegokolwiek dostrzegalnego zastanowienia się nad następstwami; przejawia zachowanie napastliwe, może również przejawiać agresywność seksualną oraz działać pod wpływem poleceń omamowych |
7 |
krańcowa |
podejmuje ataki grożące zabójstwem, napaści seksualne, powtarzające się działania brutalne lub samookaleczenia; z powodu niezdolności zapanowania nad niebezpiecznymi impulsami, wymaga stałego bezpośredniego dozom lub zewnętrznego przymusu |
GIS. Pochłonięcie. Zaabsorbowanie własnymi myślami i odczuciami oraz przeżywaniem autystycznym, ze szkodach orientacji w rzeczywistości i dla zachowań adaptacyjnych. Podstawa oceny. zachowariic interpersonalne obserwowane w czasie badania.
1 |
nie występuje |
określenie nie znajduje zastosowania |
2 |
minimalne |
nieprawidłowość wątpliwa, może sięgać górnej granicy normy |
3 |
łagodne |
nadmierne skupienie na własnych potrzebach łub problemach, co powoduje powracanie w rozmowie do tematów egocentrycznych i zręfliicjszenia przejawów zainteresowania innymi osobami |
4 |
umiarkowane |
sporadycznie wydaje się zajęty sobą, jak gdyby śnił na jawie, lub był skupiony na przeżyciach wewnętrznych, co w niewielkim stopniu rzutuje na porozumiewanie się z nim |
s |
umiarkowanie ciężkie |
często wydaje się zajęty autystycznym przeżywaniem, co przejawia się zachowaniami istotnie zaburzającymi funkcjonowanie społeczne i ko munikacyjnc, jak: nieobecne wpatrywanie się, mamrotanie lub mówienie do siebie, lub zajmowanie się stereotypowymi schematami ruchowymi |
6 |
ciężkie |
znaczne nasilone zaabsorbowanie autystycznym przeżywaniem, które poważnie ogranicza koncentrację, zdolność do rozmowy i orientację w otoczeniu,- często można zaobserwować, że pacjent uśmiecha się, śmieje się, mamrocze, mówi lub wykrzykuje do samego siebie |
7 |
krańcowe |
bardzo nasilone pochłonięcie przeżywaniem autystycznym, które głęboko wpływa na wszystkie ważniejsze sfery zachowania, taki pacjent może stale reagować słowami lub zachowaniem na omamy, wykazując znikomą świadomość obecności innych osób czy zewnętrznego środowiska |
G16. Czynne unikanie społeczne. Zmniejszone uczestnictwo społeczne związane z nieuzasadnionym strachem, wrogością lub brakiem zaufania. Podstawa oceny: informacje o funkcjonowaniu społecznym przekazywane przez pracowników podstawowej opieki lub rodzinę.
1 |
nie występuic |
określenie nie znajduje zastosowania |
2 |
minimalne |
nieprawidłowość wątpliwa, może sięgać górnej granicy normy |
3 |
łagodne |
wydaje się, ze w obecności innych osób czuje się tle, woli spędzać czas w samotności, choć uczestniczy w działaniach społecznych, gdy jest to wymagane |
4 |
umiarkowane |
niechętnie uczestniczy we wszelkich lub w większości aktywności społecznych, może do tego wymagać szczególnej namowy bądź wycofywać się przed końcem z powodu lęku, podejrzliwości lub wrogości |
S |
umiarkowanie ciężkie |
z obawy lub gniewu trzyma się z dala od kontaktów społecznych, mimo wysiłków zmierzających do wciągnięcia go; skłonny do samotnego spędzania czasu wolnego |
6 |
ciężkie |
z powodu strachu, wrogości lub nieufności, uczestniczy w bardzo niewielu akcywnościach społecznych; w sytuacji nalegania przejawia silną tendencję do przerwania kontaktu; ogólnie skłonny do izolowania się od innych ludzi |
7 |
krańcowe |
z powodu nasilonego strachu, wrogości czy urojeń prześladowczych pacjent nie uczestniczy w aktywnościach społecznych; w stopniu maksymalnie możliwym unika wszelkich kontaktów i pozostaje w izolacji od innych (tłumaczenie: /. Wciórka) |