t165

*: :ta arta Andragogika jako nauka o edukacji dorosłych 365

•LT^ -izał do badań Ch. Biihler i przeprowadził m.in. analizę treści cykli życia. -«=!•: teza o traktowaniu życia ludzkiego jako ciągłego procesu rozwoju od uro-zzzr.iz do śmierci, a zwłaszcza zwrócenie uwagi na pierwszoplanowe znaczenie ^zy-rtików społecznych w rozwoju człowieka dorosłego, umożliwiły dalszy “tzr-oj kształtowania się myśli andragogicznej na naukowych przesłankach.

W drugiej połowie naszego stulecia problematyka edukacji dorosłych na-tnżi szczególnego znaczenia w wyniku głębokich przeobrażeń społecznych, rfciftownego rozwoju nauki i techniki oraz międzynarodowej współpracy inte-eazualnej, zwłaszcza w ramach UNESCO. Działania bowiem UNESCO obej-ą m.in. całą sferę edukacji dorosłych i myśli andragogicznej. Jedną z form rzLiialności tej organizacji są międzynarodowe konferencje, poświęcone pro--■e—atyce oświaty dorosłych. Dwie pierwsze konferencje tego rodzaju, które :cr>łv się w Elsinore (1949 r.) i w Montrealu (1960 r.), przyczyniły się nie-irrliwie do ożywienia praktyki i teorii edukacji dorosłych w wielu krajach.

Efektami tego ożywienia było dynamiczne wzbogacanie się refleksji an-tngogicznej. Przykładowymi osiągnięciami w tej dziedzinie mogą być prace i£_.owo-badawcze takich andragogików, jak: J.R. Kidda, M.S. Knowlesa, r Samolovcewa, A.W. Darińskiego, F. Póggelera i in.

James Robbins Kidd (1915-1982) kanadyjski oświatowiec i teoretyk edu-: dorosłych, zaliczany do czołowych andragogów dwudziestego wieku, był £_::rem licznych artykułów, rozpraw i studiów z zakresu oświaty dorosłych⁹⁾. Vi większy rozgłos uzyskała jego publikacja książkowa pt. Jak uczą się dorośli *;• lana w 1959 r., a następnie przetłumaczona na wiele języków. Stanowi ona troiły wkład do teorii kształcenia dorosłych. Trafności zawartych w niej twier-rzć" i hipotez nie podważyły późniejsze badania psychologów amerykańskich rr>t>jskich poświęcone psychologii uczenia się dorosłych, które zostały opu-? _owane w zbiorowej pracy w 1977 r., pod redakcją Michaela J.A. Howe¹⁰⁾.

Należy także podkreślić, że J.R. Kidd nie tylko wniósł znaczący wkład do r* arowego dorobku myśli andragogicznej, ale również w dzieło rozwoju mię-rz-.r.arodowego ruchu edukacji dorosłych¹¹⁾.

Szczególne znaczenie dla rozwoju andragogiki miały prace naukowo--Mdawcze jednego z najbardziej znanych amerykańskich teoretyków edukacji

Opublikował m.in. How Adults Learn, New York 1959; Adult Education Today and 7:-morrow, New York 1967; A Tale of Three Cities, Elsinore, Montreal, Tokyo -New York 1973.

M J.A. Howe (red.): Adult Learning. Psychological Research and Applications, Lon-_on 1977.

Pełnił funkcję przewodniczącego II Światowej Konferencji Oświaty Dorosłych 'UNESCO w 1960 r. w Montrealu. W latach 1961-1966 przewodniczył Międzynarodowemu Komitetowi UNESCO do spraw Rozwoju Oświaty Dorosłych. Od 1970 do ' 980 był członkiem komitetu nagród UNESCO za osiągnięcia w dziedzinie rozwoju iUabetyzacji na świecie. Założyciel (1973 r.) i pierwszy sekretarz generalny Międzynarodowej Rady Oświaty Dorosłych.