160
3. Przybliżone rozwiązywanie równań nieliniowych i ich układów
boków prostokąta, zwanego przez starożytnych Greków „złotym”, stąd nazwa metody.
W metodzie złotego podziału punkty podziału obliczamy ze wzorów
(3.62a)
(3.62b)
(3.62c)
t\l)= a + (1 — z)(b — a)
/0)=6-(l -r)(b-d)
Jeżeli f(t(/)) < /(t(2;)), to a pozostaje bez zmian, zaś b =
#+»=/<«
t(j'+0 = a + (1 — z) (b — a)
Jeżeli /(t(,°) > /(^2>), to b pozostaje bez zmian, zaś
u = tf0
f((+D _ ;(>+!) t0+'l=b-(l-z)(b-a), i =1,2, 3, ...
We wzorach (3.62a) celowo zamiast mnożnika z przyjęto mnożnik 1 — z (można bowiem obliczać t(20= a + z{b — a)), gdyż powoduje to mniejsze błędy zaokrągleń przy wyznaczaniu kolejnych punktów podziału.
Interesujące jest porównanie efektywności metody Johnsona i metody złotego podziału. Jeżeli zakładamy K obliczeń wartości funkcji (łącznie z wartością w uzyskanym ostatecznie punkcie t), to w metodzie Johnsona
bm _ am
należy przyjąć N = K + 1 i wówczas \ t — a| <-. W metodzie złotego
Fk+\
bm-am /lY'1
podziału uzyskamy zaś |f — a| ^ —-—-gdzie G, = - 1 . Korzystając
z powyższych oznaczeń można uzasadnić, że
(3.63)
2G*_ i < Fk+ i < 2Gk
Zatem, aby wyznaczyć t metodą złotego podziału z dokładnością nie gorszą niż metodą Johnsona, potrzeba co najwyżej jednego dodatkowego obliczenia wartości funkcji.
Ćwiczenia
1. Uzasadnić nierówność (3.63). Wskazówka. Zastosować indukcję matematyczną.
2. Minimum funkcji f(x) = |x| jest zlokalizowane w przedziale <0; 8>. Wyznaczyć punkt minimum z dokładnością g = 1 stosując metodę połowienia i metodę Johnsona. Dlaczego metoda połowienia okazała się w tym przypadku skuteczniejsza?
4
WSTĘP
Uwagi ogólne o całkowaniu numerycznym
W niniejszym rozdziale rozpatrzymy zagadnienie przybliżonego obliczania całki oznaczonej funkcji jednej zmiennej. Ponieważ wyznaczanie funkcji pierwotnej w wielu przypadkach jest bardzo trudne lub wręcz niemożliwe, stosowanie metod przybliżonych jest więc często konieczne. Ponadto, jeżeli funkcja podcałkowa jest określona za pomocą tablicy, to pojęcie funkcji pierwotnej traci sens i wówczas możemy obliczyć tylko przybliżoną wartość całki.
Gdy przedział całkowania jest skończony, wówczas wiele sposobów przybliżonego obliczania całek polega na tym, że funkcję podcałkową F(x] zastępujemy interpolującą funkcją <p(x), którą łatwo można całkować. Niech cp(x) będzie wielomianem interpolacyjnym Lagrange’a dla funkcji F(x] z węzłami interpolacji x0, xu ..., xN (patrz p. 1.2.1)
N
(p{x) = Ln(x) = X <Pk(x)F{xk)
0^ = (x - x0) ,..(x - xk_i)(x - xk+i) ...(x - xN) k (Xk- x0)...(x* -**_,)(**-x*+I)...(x* - XN)
Podstawiając w miejsce funkcji podcałkowej F(x) wielomian ę(x), otrzymamy
b
b
N
f F(x)dx x f ę(x)dx = X AkF(xk), Ak
b
Ak = / <Pk (x) dx
a
Jeżeli |Jr(x) — (p(x)\ < e i xe<a; ó>, to
numeryczne