viewer4

Procedura współpracy (traktat amsterdamski ograniczył ją tylko do spraw związanych z unią walutową):

Komisja przygotowuje projekt i przesyła go do Parlamentu Parlament opiniuje projekt i przesyła do Rady

Projekt zatwierdzony przez Radą wraca do Parlamentu na drugie czytanie: akceptacja stanowiska Rady lub brak działania -> Rada przyjmuje akt większością kwalifikowaną

propozycja wprowadzenia poprawek -> projekt wraca do Komisji, która go poprawia lub nie i przekazuje Radzie

odrzucenie stanowiska Rady -> Rada może przyjąć akt tylko na zasadzie jednomyślności Procedura współdecydowania (dotyczy takich spraw jak: przepływ siły roboczej, jednolity rynek europejski, ochrona konsumenta, edukacja):

Pierwsze trzy etapy tak jak w procedurze współpracy

Gdy Rada odrzuca poprawki Parlamentu lub Parlament odrzuca stanowisko Rady następuje zwołanie Komitetu Pojednawczego (Rada + reprezentanci Parlamentu): porozumienie -> Rada i Parlament przyjmują akt prawny jednomyślnie lub na zasadzie większości kwalifikowanej

brak porozumienia -> Parlament może odrzucić akt na zasadzie absolutnej większości Procedura zatwierdzania (zgody) umożliwia podjęcie przez Parlament decyzji dotyczących ratyfikacji traktatów akcesyjnych, układów stowarzyszeniowych, organizacji i celów funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności oraz Europejskiego Banku Centralnego.

3. Zasada subsydiarności

Zasada subsydiarności mówi o tym, że do kompetencji instytucji ponadnarodowych przekazywane mogą być tylko te sprawy, których nie można uregulować skuteczniej (z uwagi na skalę lub skutek) na niższych szczeblach (władza krajowa, regionalna, lokalna), unia ekonomiczna i walutowa - wspólny rynek plus integracja polityki ekonomicznej (ujednolicenie instrumentów) oraz wspólna waluta (przekazanie kompetencji monetarnych organom ponadnarodowym)

pełna integracja ekonomiczna i polityczna - na szczebel międzynarodowy przekazane są wszystkie kompetencje krajów członkowskich

3. Powstanie i rozwój Wspólnot Europejskich. Unia Europejska - podstawowe cele Traktat paryski (1951)

utworzenie Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (pełna działalność w 1958), w której skład

weszły: Niemcy, Francja, Belgia, Holandia, Luxemburg, Wiochy

cel polityczny: poddanie międzynarodowej kontroli sektora hutniczego i górniczego

(strategiczne dziedziny dla zbrojeń)

cele gospodarcze:

§    wspólny rynek surowców oraz produktów węglowych    i stalowych

§ oddziaływanie na kształtowanie się cen produktów węglowych i stalowych § oddziaływanie na poprawę warunków pracy i bytu w tych gałęziach §    modernizacja przemysłu

§    przeciwdziałanie protekcjonizmowi narodowemu

Traktaty rzymskie (1957)

utworzenie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej