m
nami mmc tMfik o prawonotoo艣ci i {膮wno偶noiei oraz prawoocznojci 11^0. ocoaki.
Utcralizjeja mo偶e mie膰 Jednostronny charakter dominacji (jednolity), gdy wy. st臋puje prawor臋czne*, prawooezno艣e i prawooo偶no艣膰 lub lewor臋czne# - lewo. ocznosc - lewononwsc Mott te偶 wyst臋powa膰 jako dominacja skrzy偶owana (niejednorodna), np. prawor臋czne# - prawono偶nott - lewooczno# itp,
Dzieci r贸偶ni膮 si臋 od siebie me tylko stron膮 dala, po kt贸rej zaznacza si臋 prze, waga asracfcmi, ale r贸wnie偶 tempem i sil膮 rozwoju lateralizacji, S膮 dzieci, u la贸-rych nic widne wyra藕nych r贸偶nic w funkcjonowaniu np. obydwu r膮k czy n贸g i m贸wimy w贸wczas o obur臋cznoki czy obuno偶no艣ci. W takim przypadku mamy do czynieniazttw literalincj膮 s艂ab膮 (nieustalon膮).
Jak dotychczas n>e ma jednolito艣ci pogl膮d贸w, co do wp艂ywu zaburze艅 latem* lizacji na wyniki w nauce szkolnej, a zw艂aszcza na opanowanie umiej臋tno艣ci czytania i pisania.
Zdaniem II. Spionck *(..,) zak艂贸cenia procesu lateralizacji tylko wtedy odbijaj膮 f膮 v spos贸b decyduj膮cy na nauce dziecka, je艣li wsp贸艂wyst臋puj膮 z innymi zabn-r偶eniami rozwoju, przede wszystkim z niezr臋czno艣ci膮 motoryczn膮 i wadliw膮 koordynacj膮 wTrokowo-nichow膮. zaburzeniami orientacji przestrzennej oraz zaburz臋-mami mowy" .
Do艣wiadczenia i r贸偶norodne badania wskazuj膮, ze najwi臋ksze trudno艣ci w nauce maj膮 uczniowie, u kt贸rych zaburzenia lateralizacji przejawiaj膮 si臋 w postaci:
* lateralizacji os艂abionej, to jeit obur臋czno艣ci, wzgl臋dnie obustronno艣ci;
- latera艂艂acj艂 skrzy偶owanej (np. Jcwor臋czno艣ci i prawooczno艣ci, lewor臋cz* no艣膰 z hteralizacj膮 skrzy偶owan膮 lub lewostronn膮);
- lateralizacji jednostronnej, czyli lewor臋cznosci czy lewoocznofci.
U niekt贸rych dzieci obuoczno艣c. a tak偶e lewooczno# powoduje swoiste trudno艣ci zwi膮zane ze zmian膮 roli wiod膮cej oka. W rezultacie tego nast臋puje przeskakiwanie liter przy czytaniu, opuszczanie sylab, a nawet ca艂ych wyraz贸w oraz ansa kolejno艣ci liter. Czytaj膮c np. s艂owo 鈥瀟ramwaj" dziecko ujmuje lewym okiem cz臋艣膰 pocz膮tkow膮 wyrazu Mtra-鈥 a prawym - cz臋艣膰 ko艅cow膮 鈥-wij", opuszczaj膮c 艣rodkowi liter臋 jn*. Mott r贸wnie偶 przestawia膰 kolejno艣膰 liter np, odczytuj膮c wyraz 鈥瀢贸r" zamiast 鈥瀝贸w". Zjawisko to nazywane jest Inwersj膮 dynamiczn膮, wyst臋puj膮c膮 obok inwersji statycznej, kt贸ra z kolei polega ni odwracaniu po艂o偶enia pojedynczych liter w stosunku do osi poziomej 艂ub pionowej. B艂臋dy o charakterze inwersji dynamiczne/ wyst臋puj膮 r贸wnie偶 przy pisaniu liczb. Pokgl on v tym przypadku na przestawianiu kolejno艣ci cyfr np. 63 zamiast 36 lub odczytuje 396 zamiast 693 itp.
W skrajnych przypadkach tego rodzaju zaburze艅 mott wyst臋powa膰 odwracanie Utfjno艣d wszystkich liter w s艂owie i odczytywanie ich w odwrotnym porz膮dku. Zjawisko takie wyst臋puje jednak rzadko, cz臋艣ciej zdarza si臋 przestawiane pojedynczych (ster czy sylab.
w
M.ym z bada nickorrywnyd fiu , M
*禄tosic *鈻* *m m' riwy,i
iwpoc/jnaii艂e pinma nie od poc^ltai. ale od Jredka urw,. p,^ ^
Lnrapswa m nie spnw Ifepfe, m m,11 cwikowjw okresie nalili tan taffeft膮ttti芦i* iMnft * 芦cc PN" "'i 鈥渓i Ptaw^l nWiwy, 1 tai
lewor臋cznych pisze brzydko, ale na nyukt lo tata) z mvmk< 1 z icgo rodzaju deficytu rozwojowtgo.
lim膮 przyczyn膮 trudno艣ci w nace czytana i pm mm ta abaratli orientacji przestrzennej. Ujawnij si臋 oae w b艂臋dnym pM rato gafo. mth, r贸偶ni膮cych si臋 od siebie potom tanin wcWnttnttl kierunk贸w) - przeskakuj膮 lub opuszczaj膮 litery en c*qrti wym贸w Powa偶n膮 przyczyn膮 trudno艣ci w czytamu i pisaniu 膮 ula n&艁c abirzenb mowy. zw艂aszcza spowodowane osakodzmem obwodowych narz膮d贸w numy M narz膮d贸w s艂uchu. W rezultacie tego dziecko ile rra艣bdi^ branie pnauayub g艂osek i w konsekwencji ile czyn. Nieprawid艂owo艣膰 tt mkladi | nwmtfsa czynno艣膰 pisania - dziecko pmrNplMe.i膰s2m/偶b)臋toe^^ r贸wnie偶 b艂臋dnie1,
Zwolennicy teorii emocjonalnych禄 alcewc posafaswa ptyetyjateppan-dze艅 szkolnych, dotycz膮cych umiej臋tno艣ci czytana s prsaon. gte膮 pugl膮di ir niepowodzenia le s膮 objawem itnrktwyi, uymb^yo i rucdotiflsomi dziccb do wymaga艅 szko艂y i tan Pwwflce w wyniku tego MSfly mp oalnc przenosz膮 si臋 na rezultaty w nauce, i tym nip na opanowanie umicjjtf czytania i pisania.
Ten rodzaj przyczyn nazywany jest pscidodyskkij膮 lob dsskkij膮 rnkom膮. Prz>T7>Tumi dyslcbji rzcicomej s膮 zamedbamj w^bo^twcze w don i 芦r sAak. z艂a metoda nauki czytania i pisania, niedorozw贸j umys艂owy, choroby fizytor J. MaicndofnajatojRynyt膮psndo艣ysid^ipod膮epoB脫o:
鈥 zaniedbanie pedagogiczne, przejawiaj膮ce si臋,\v braku pozytywnych sytuacji w szkole i w tai;
鈥 zaburzouw mowy, spowodowime jwede wszystkun uszkodzeniem ohi' od禄-uycli narz膮d贸w mowy [ub narz膮d贸w s艂uchu;
鈥 pos艂ugiwanie si臋 gwar膮 lub argonem:
鈥 og贸lny bnk zdolno艣ci, wynikaj膮cy i (tacgowcp^iM ^
鈥 przewlekle schorzenia (np. choroby teyn臋艂lopcac rwmtwm, wmw, astma, choroby serca i iflaych narz膮d贸w icwn臋traiyrtt |i |A os艂abienie uwagi dowolnej, m臋ezliwo艣膰, W amwesotanu nauk膮 &
1MiktkSo芦tCA H WaufuMm. Ne*
ipimk a I, W, Wmim IW i 搂
: M S/umu*. ftwtoi*y wlttom *z**:lr*l*禄(v* 鈻 i /*禄* W, ,