0000601

X

*

cy inaczej mu wróżyli. Zaczem nie Bóg objawił fałsz Achabowi, ale Acliab samowolnie siebie zwodził, radząc się fałszywych proroków. Bóg zaś nic więcej nie czyni, tylko dopuszcza ażeby ci fałszywi prorocy i byli zwiedzeni i zwodzili. Dopuszcza prócz tego iź bałwochwalcy radząc się proroka zęby od niego byli zwiedzeni, lecz Bóg to nie mniej zdziała ze zginą bałwochwalcy, którzy przyszli radzić się; i Prorok z niemi, który nadużył swego obowiązku. Ten jest właściwy sens słów Ezechiela:

' » Bo kiedy człowiek z domu Izraelowego, i z nowo » nawróconych ktokolwiek jest przychodnim u Izraela, je-»śli się odłączy ode mnie, a położy bałwany swe w ser-» cu swojem, i obrazę nieprawości swej postawi przed o-»bliczem swojem, a przyjdzie do proroka, aby mię przc-» zeń zapytał: ja Pan odpowiem mu przez mię. I położę »oblicze moje na człowieka one go, i dam go na przykład »i na przypowieść, i wygubię go z pośrodka ludu mego: » a wiedzieć będziecie żem ja Pan. I Prorok gdyby zbłą-»dził, a powiedział słowo: ja Pan zwiodłem proroka o-»nego: -i wyciągnę rękę moję nań, i wygładzę go z po-»środka ludu mego Izraelskiego.« Cap. 14. v. 7, 8, 9.

Bóg w tern miejscu mówi: iż zwiódł tego proroka ponieważ dopuścił ażeby zwiedziony był przeto, iż go nie natchnął i że prorok dopuściwszy się uwieść owym, którzy go się radzili, odpowiedział im fałszywie w imieniu Pańskiem. Prorok tak doradzający jest kłamcą, a Bóg dopuszcza ażeby zwiedziony był na ukaranie bałwochwalców. Ci udają się po radę do proroka lego Boga, którego nie czczą i znać nie chcą, jeslżc to słuszną rzeczą, ażeby Bóg natchnął swego proroka, na ich dobro ? nie za-

sługująź oni ażeby ich zostawił swemu sposobowi myślenia? Mogąż sir; słusznie żalić ze Boy ich zwodzi; kiedy ten prorok nic mówi im prawdy? Prorok Jeremiasz nie mówi o wyrokach prawdziwych Pańskich, ale o mowach i przepo-wiedzeniach fałszywych proroków⁷, którzy obiecali i przepowiedzieli ludowi w fałszywym przypodobaniu się, że miał otrzymać upragniony pokój, jak tego chciał, zęby przepowiedziane było od proroka. Co się tyczy odpowiedzi, którą Bóg dał po dwa razy Izraelitom względem uderzenia na Beniamitów, przyczyną ich porażenia była ich zuchwałość, i fałszywce własnym silom zaufanie. Nie radzili się oni Pana względem skutku tej wyprawy, ani się sposobili aby szczęśliwie go odnieśli, lecz tylko zapytywali, jeżeli pokolenie Judy miało się udać przeciw Belhel? i czyli mieli pójść uderzyć na Beniamitów ? Bóg też nie dał im odpowiedzi względem powodzenia i skutku, ale mówił: żeby się wyprawili, zostali tedy rozproszeni, i Bóg im niepowiedział: iż mieli być zwycięzcami. Kiedy się oni sposobią, i radzą się go o to ? obiecuje im zwycięztwo, a wtedy skutek zgadza się z obietnicą. Nakonicc Bognie zaślepia, nie zatrważa , ani zwodzi ludzi nauczaniem ich wyraźnie fałszu i kłamstwa, ale tylko nie dając im łask i oświeceń, których nic jest dłużen dawać, i dopuszcza tylko aby się zwodzili przez samych siebie, albo żeby ich inni zwodzili fałszywemi proroctw^ i fałszywemi cudami, w których aczkolwiek jest trudno, ale jednak nie jest nie podobna, odkryć błąd i oszukanie. I w tym niemniej sensie ma się rozumieć text drugiego listu świętego Pawła do Tessalonicensów, skutki błędu które mi Bóg dotyka tych co odrzucili prawdę, i dopuszczenie którego on dozwala bezbożnym, by czynili ile mogą na