0003001

Bo potem trudno zechcesz się przymuszać,

Gdy goniec śmierci na wargach usiędzie.” Albo:,,Mów póki możesz z chęcią bracie miły:

Jutro, pojutrze odbieżą cię siły,

Aż trudno będzie myśleć o mówieniu,

Gdy-ć śmierć okrutna stanie na ramieniu.”

Potem jeden z mych towarzyszów, który me przedsięwzięcie wiedział, szczerze mu oznajmił, mówiąc:

— „Ten człowiek regułę przyjął, i to z sobą postanowił, aby do śmierci swojćj więcćj z ludźmi nie obcując, osobno siedział. Zaniechajże go, a idź precz.”

Odpowiedział ów:

—„Na wszechmocność wielkiego Boga i na nasze z nim dawne towarzystwo przysięgam, że nogi mojej z miejsca nie ruszę, aż do mnie przemówi, a według dawnej znajomości ze mną się rozmówi; gdyż nie jest to rozum ludzki, ludzi na się gniewać i taki ślub czynić. Bo miasto pokuty grzech, a miasto rozumu głupstwo, jakoby na wojnie Alego szabla w poszwach, tak język twój (Saady, któryś uczony) w uściech.

Język jest w uściech człeka roztropnego Jak klucz ode drzwi sklepu bogatego,

Który gdy zamkną, z jakiejże kto miary Może to widzieć, co w nim za towary? Przystojne-ć wprawdzie milczenie dobremu, Lecz rozumowi przeciwne mądremu;

Bo milczeć, mogąc co dobrego sprawić I występnego mową swą naprawić,