0005301

n

o-o- 'StijsjSp

a t

30

i

t

Z prędka konny jeden we wrota bieżąc, nowinę mu dobrą opowiedział, mówiąc:

—„Ten a ten zamek za szczęściem twojem królu wzięliśmy, nieprzyjaciele twoi wszyscy więźniami zostali, poddani i szlachta posłuszeństwo przyjęli.”

Co król usłyszawszy, głos tęskliwy ku górze wypuścił, mówiąc:

— „Ta nowina nie dla mnie, ale dla moich nieprzyjaciół, bo już państwo po mnie wezmą.

„Już śmierć, wychodzonego bijąc w bęben, kroczy, Już me własne z głową się rozstawają oczy,

Ręce, nogi służbę mi swą wypowiedają,

I członki wszytkie z sobą wzajem się żegnają; Bowiem ten nieprzyjaciel następuje na nie, Którego każdy czynić musi rozkazanie, ja nie wiem, jak mi moje zuciekały lata,

Wy się czujcie, co jeszcze zażywacie świata.”

POWIEŚĆ X.

Roku jednego w Damaszku, w grobie Jahia proroka, którego duchowi niech Bóg będzie przy-jaźłiw, siedziałem i modlitwy jako derwisz odprawo-wałem. Aż-ci jeden z królów arabskich, (który w swoich złościach sławny i chwalebny był), grób prorocki nawiedzać przyszedł i modlił się. Ja oba-czywszy, sam do siebie mówiłem: „Ziemia wszytko pozrze, tak bogatych jako i ubogich, a im kto naj-

. A bogatszy, tern najpotrzebniejszy.”    j

b    !Jj>

£    t

--------:-------------»-~HSIKiag