0201

SRZENIAWA.    199

czyć żywy, sprawił się chwalebną świątością, żył na biskupstwie lat dziewięć, do Gniezna zawieziono ciało i tam schowano.

Tenże był dwór nad rzeką Rudawą kupił u Demetryusza z domu Wręby, alias Korczak, który się pisał de Bożydar, podkanclerzego koronnego, który zaraz darował kościołowi gnieźnieńskiemu.

Tenże w roku 1404 wieś stołu swego arcybiskupiego Pruszownice w ziemi łęczyckiej, za wieś Prządzewo tamże w tern województwie z Jaśkiem Prządzowskim przefrymarczył.

O tymże pisał Janicus wiersze w te słowa:

Flete Canes, Aquilae, Curom Busta sepulti,

Flete Jod, Veneres, Tympana, Lucra, Lyrae,

Vester erat totus, vos Uli fata dedistis Congrua, cum celeri labitur altus equo.

Po tymże nastał drugi Mikołaj z domu Trąby.

Za wieku mego były te domy z tych przodków możne i znaczne, a naprzód dom Kmitów, którzy używali tego klejnotu z krzyżem. O tych wiele z dawna u historyków wszystkich czytamy, jako o Jaśku Kmicie który był wielkim miłośnikiem rzeczypospolitej, bo go Kromer wspomina w te słowa: Jaskus sive Joannes Kmita, gente Srzeniauius, praefectus siradiensis, cum nobilitatą siradiensi ad restiguen-dum gliscens incendium profectus est; które to było incendium, toć szerzej historya powie w księgach 13.

Tegoż, jak mniemam, na drugiem miejscu wspomina tenże historyk, wszakoź już starostą krakowskim, w tychże księgach temi słowy: Missus est a regina Jaskus sive Joannes Kmita praefectus cracomensis, ad sedandum tumultum, sagitta Jiungaricu in turba in collum ictus, ex equO defluxii et expiravit, ibi necessarii et familiares ejus fu-rentes, facto undigue concursu, in Ilungaros cohorli magnum caedem facere, non eorum tantum qui se in tumultu illo obtulerant, sed eorum quoque qui in hospiciis ac diversoriis inrenti sunt; centum sexaginta Hungari eo die trucidati feruntur, atque ii modo sald fuerunt, qui in arcem effugere potuenmt. Triduo deinde arx clausa, et ab armatis ob-sessa fuerat etc. A to się działo w roku 1376. Za ojca, dała synowi królowa starostwo łęczyckie, tego Piotrem mianują.

Tenże Piotr, jak mniemam, był potem, albo potomek jego, marszałkiem koronnym, bo podobny wiek, v roku 1439.

Dobiesława kmitę wspominają przywileje koronne kasztelanem wojnickim w tymże wieku.

Stanisława kmitę wojewodą bełskim w roku 1509. Inszych barzo wiele, wielkimi a możnymi ludźmi i senatorami królestwa tego, różne scripta, także historye opo-wiedają.

Piotra kmitę wspomina epitaphium w Krakowie na zamku na tablicy pisane w te słowa: