02601

26

Dach — Dać

Czynienie — Dać

14.    Nie czyń tego co masz poprawować, ale

czyń zaraz z rozmysłem, i dobrze. — A. 31 Fre. 92.

15.    O kim Indzie wiele rozumieją, za nic to

mają, gdy on co mniej nad oczekiwanie uczyni. — A. 31 Fre. 103.

16.    Pożyteczniej nic nie czynić, niż czynić

ladajako. — A. 31. Fre. (1802) 88.

17.    Pókiś mi dobrze czynił, zwałem dobro

dziejem, skoroś mi złość wyrządził, zwie cie już złodziejem. — Brz. z Mon.

o o    O

18.    Siła człowiek daremno czyni, żeby, da

remno czyniąc, na to napaść, co jest nie daremno. — A. 31. Fre. 45.

19.    Siła sprawił, który, co mógł, to czynił.—

Niez. z Hipp.

• Por. u Adal. N. 41.

20.    Śmiele drugiemu przygani, kto swoje

czyni lepiej. — A. 31. Fre. 91.

21.    Tacy, którzy się chwalą, mało zawsze

czynią. — SI car. roz. 25 z Kr z. Opal.

22.    Ten szkodą goni, kto co czyni nagle. —

Brz. z Blaz.

23.    Uczy złe czynić, kto się niepotrzebnie

obawia. — A. 31. Fre. (1802) 5.

24.    Zwłaczać, kiedy fortuna płuży; gily opak

idzie to się obawiać; jest nic nigdy nie czynić. — A. 31. Fre. 45.

Czynienie.

1.    Komu najsnadniej o racją, temu naj

trudniej rado bywa o czynienie. — A. 31. Fre. 24.

2.    Niektóre rzeczy czynienie rozjątrzy, a czas

ułagodzi. — A. 31. Fre. 101.

O

3.    Ten słowy i dyskursem, ów zaś czynie

niem udatny. — A. 31. Fre. (1802j 22.

Czysty.

Jak czysta gołębica w czyste miejsca godzi, tak łaski w sercach czystych Duch Najświętszy rodzi. — Niez. Antyle.

D.

Dach.

Kto w dachu nad sobą nie zabije dziury, nie masz dziwu, że zmoknie, kiedy przyjdą chmury. — Brz. z Pot. Wac.

Dać.

1. Cały rozum: daj!— A. Fre. 11. 218.

2. Cyt, cyt, da ci matusia ryneczkę obli

zać. — Brz. z J. 31.

Żartując z dzieci płaczących.

3.    Cztery rzeczy ma mieć ten, który co raz

dawa: wiedzieć, dla czego? komu? kiedy? i co dawa? Dla czego? by dać słusznie; co? by zaś nie mało; komu? by godzien; kiedy? by się na czas zdało. — Woje. 4. 223. z Żabcz.

4.    Da ci (na starość) chleba na patyku. —

. Niez.

Złe dziecko rodzicom.

5.    Dać a wymawiać, złe to obyczaje, kto

tak ma czynić, lepiej niech nie daje.— Brz. z Zegl.

6.    Dać darmo mogąc ludzie, nic darmo nie

O u    ⁷

dają; z niczego nic, lecz za dar dary odbierają. — Niez. Antyle.

7.    Dać komu pro memoria. — Niez.

...pamiętne

Natrzeć uszu tak, żeby popamiętał.

8.    Dajac prędzej ustaniesz, niżeli ludzie dzię

kując. — A. M. 82.

9.    Daj mu dziś, on chce jutro, a nie dasz

pojutrze, masz wroga. — A. Fre. 11.

221.

10. Daj mu kafel z pieca, szybkę z okna.— Niez.

Co tylko mu się zachce.

11.

I

2.

18.

li.

15

16.

17.

18.

19.

20

21

28

24.

Daj mu w pysk, a ja ci oddam. — Brz. z J. M.

Żart.

Daj! na to głuchy, naści: usłyszał. — Brz. z J. 31.

Dałem ci dziadku szeląg.

4.0

Na tych, którzy wymawiają, gdy co dali.

Dałeś mi raz, a stokroć dar ten wyrzuciłeś, tak cnotę wymówkami daru za-tłumiłeś. — Brz. z Zegl.

Dam grosz, i czapki nie zdejmę. — Niez.

Dam ja jemu. aż ruski miesiąc popamięta. — Wójc. 2. 288.

Dam ja jemu po tybiukach. — Niez.

Wyłoję mu skore.

Dam ja mu, aż mu w pięty pójdzie. — Niez.

Da on ci duszkę święta, łaskę Boża. —

»    CC⁷    i/    o

Brz. z Lin.

Nie da nie, powie: niech Pan Bóg opatrzy.

Dawać cała dłonią. — Brz. z Lin.

o    u

Dwa razy to jest wdzięczno, gdy kto prędko daje. — Brz.

Ób. N. 28 i por. u Adal. N. 43

Gdyć co dają, przypatrz się twarzy dającego. — Brz. z Bardz. Tr.

Jam ci sto wołów obiecał, mój Boże, lecz kto ich nie ma, ten ich dać nie może. — Brz. z Jabl. Tel.

Jednym praca, drugim cnota, wielom szczęście daje. — A. 31. Fre. \.

Kto nieuważnie daje, zbestwi bardziej niż naprawi. — A. 31. Fre. 57.

25.