0008801

—0-°*'

I

T

64

który jeśli opaczny będzie, gdy za zdaniem ce-sarskiem w tej mierze się pójdzie, gniewu jego i po-pędliwości łacniej ujdziemy. Inaczej nasze zdania nasze głowy w niebezpieczeństwoby wprawiły.”

Gdy kto zamysł cesarski radą swą rozrywa ,

Niech to wie, że się swoją własną krwią umywa;

Bo choćby cesarz we dnie rzekł: Noc to już mamy,— Ty powiedz: I księżyc wszedł, i gwiazdy widamy.”

POWIEŚĆ XXXIII.

Jeden wiełomowca, który bajkami rad się zabawiał, i ludziom uszy łechtał, jakoby się to pokazawszy za pielgrzyma, jeszcze za emira, co to w zielonych zawojach chodzą, udając się z karawanem, który natenczas z Mechy przychodził, w miasto wszedł, i zaraz nie rozmyślając, przed cesarza poszedłszy, wierszów kilka, których się był nauczył, Mechę i cesarza wysławiając, powiedział. Jeden z tych, co przy cesarzu byli, powiedział:

—    „Tego człowieka widziałem ja na mały Baj-ram w Basorze? jakoż on może być pielgrzymem a Basora jest od Mechy sześć miesięcy chodu i tam i sam idąc. Bajram też mały przed wielkim bywa na dwa miesiąca i na dziesięć dni; jakoż tedy tak prędko schodzić tę drogę mógł?”

Drugi zasię rzekł:

—    „Ja ojca jego znam: jest chrześcianinem, w mieście Malatiej nazwanćm mieszka; czemuż on zielo-