0009301

Em. ( 142 ) En.

Nicopolis, były kąpiele ciepłych wód, które to wody, przez umycie w nich nóg Zbawiciela, nabrały mocy uzdrowienia rozmaitych chorób, świadczą dawne podania : Theophan. Chronogr. p. 41. (Sozom.) I. 5. Cap. 20. Julian Apostata z nienawiści ku Chrystusowi zasypać kazał i ziemią zupełnie zarzucić te źródła , aby udający się do nich, nie doznawali uzdrowienia.

ENAK. Naszyjnik. Syn Arby, był to olbrzym który przemieszkiwał w Hebron. Gdy Mojżesz wysłał śledz-ców dla oglądania ziemi obiecanej , ci którym to było zlecone, powróciwszy opowiedzieli, iż w tem kraju synów Enaka z pokolenia Arbę, widzieli olbrzymów nadzwyczajnej wysokości, tak dalece, że gdy oni zbliżyli się do nich, zdawali się jakby drobna szarańcza. lbi nidimus monstra ąuaedam filiorum, comparati quasi locustae vi-debamur. Enak miał trzech synów, Sesai, Ahimana, i Tholmai, którzy rozmnożyli się w znaczną liczbę innych, straszliwych przez swe okrucieństwo i wzrost nadzwyczajny. Zwali się Ena-cim, nosili naszyjniki, to jest: dla różnienia się od innych, nosili pewnej wielkości srebrne łańcuchy na szyjach. Josae. Cap. 14. eti5.Numer. Cap. 13.

, ENCAENIA. Uroczystość poświęcenia kościoła, mówi Ewangelia. Fa-cta sant Encaenia Jerosolymis.    To

poświęcenie , była to uroczystość, którą odnawiano każdego roku dla obchodzenia pamiątki poświęcenia kościoła Jerozolimskiego, zelżonego od Antyo-cha, które uczynił Juda Machabeusz. To święto obchodzono w miesiącu Ka-sleu z wielką okazałością; lud w wielkiej liczbie na nię zgromadzał się, l>y okazał swoję radość z odnowienia czci i obrządków religii, i z oswobodzenia siebie od tyranii Greków. 1. Machab. Cap. 3.

ENDOR. Mieszkanie. Miasto pokolenia Manasessa, bliskie góry Tabor. W niem przemiśzkiwała prorokini zwana Pythonissa, do której udał się Sani o doradę przed wojną z Filistynami na górach Gelboe. Już tylko z tego miasta pozostały kupy gruzów i kamieni, pomiędzy któremi ukrywają się łotrzy Arabscy, i.. Reg. Cap. 28.

ENEA. Chwalebny. Paralitik od lat ośmiu z miasta Lidyi, którego u-zdrowił Piotr św⁷, mówiąc mu : » Eriea-» szu Pan cię uzdrawia, wstań a po-n ściel sobie «. Uzdrowienie na ciele Eneasza, było połączone z jego nawróceniem. Lidyanie podobnie nawrócili się, widząc to cudowme uzdrowienie. Aclor. Cap. 9.

ENGADDI. Źródło koźle. Starożytne miasto w Palestynie, pokolenia Judy, blisko jeziora Sodomskiego. Odległe od Jerozolimy około stajów trzysta. Grunta jego były nader żyzne, i winnice szacowne. Salomon w pie-niach (Cantic. 1.) wspomina o tem. W jednej grocie w skałach pustyni Engaddi, wydarzyło się, iż Dawid miał sposobność zabić Saula, który go prześladował, ale mu tylko uciął kaw^rał płaszcza i wziął mu puchar. 1. Reg. Cap. 24.

ENGALLIM. Źródło cieląt. Miasto leżące nad przepaścią morza martwego, gdzie Jordan w⁷pływa do niego. Ezechiel mówi o tem miejscu jako położonym na przeciw Engadda. Ryba-„ cy położą na suchem miejscu sieci »swe od Engaddy, aż do Engalim.» Ezcch. Cap. 47.

EKNOM. Ich bogactwa. Pewny Jebuzejczyk, który nadał swe nazwisko dolinie Gthenon czyli dolinie synów Ennom. Ta dolina jest na wschód Jerozolimy, i zowio się także doliną Tophet. Na tej żydzi za dozwoleniem królewskiem, utrzymywali nieustanny o-gieu, przez który oni ofiarowali swe syny bałwanowi Moloch , czyli to rzucając ich w ten ogień, w którym spaleni bywali, czyli przymuszając ich do przechodzenia spiesznego pomiędzy dwiema przedziclonemi ogniami. Widok tego ognia, który nigdy niegasnął i w którym paliły się srodze wrzucone do niego żywe osoby, z nieznośnym krzykiem i okropnym jęczeniem, połączony z wyobrażeniem, które czynił na umysłach ludzi cnotliwych, jako o miejscu straszliwem pelnem bezbożnych i nieszczęśliwych ofiar, na których czart wywierał swe okrucieństwa, uformował polem wyobrażenie pieklą, które pismo wyraża tem nazwiskiem. Gehenna. Josuae. C. 15. IV. Reg. C. 23.

ENNON. Wieś powyżej Galilei ośm mil odległa od Scitopolim , w pośrodku pomiędzy Salim i Jordanem, gdzie św. Jan Chrzciciel ochrzcił Chrystusa. Joan. Cap. 3 et 23.

ENOCII, albo Henoch, poświęcony. Syn Kaima , nadał swoje imię pierwszemu miastu które było wystawione i nazwane Enochia. Genes. Cap. 4.

ENOCH. Syn Jareda, aojciecMa-tuzala, narodził się r. ś. 622. miał °n zawsze obecność Boga na pamięci, i tył mu przyjemny dla swej wiary;

miał wiele synów i córek, a żyjąc na świecie lat 365 zniknął, ponieważ Pan wziął go z tego świata, i przeniósł go do Raju, zkąd ma powrócić przed skończeniem świata, dla przy-wiedzenia narodów do czynienia pokuty. Henoch placuit Deo, et tra/is-lalusest inParadisum. To jest wszystko, co o Enochu donosi nam pismo. Jest mniemanie zasadzające się na podaniu, iż Bóg przeniósł go do Raju ziemskiego, gdzie go zachowuje sposobem cudownym, i utrzymuje dla stawienia go przeciw Antychrystowi, a-żeby opowiadał pokutę i nawracał niewiernych , jako i Eliasz mają opowiadać żydom, ale gdzie ten Raj ziemski znajduje się i w której części świata? niewiadomo.... Genes. Cap. 5.

ENOS, Człowiek. Syn Selha a ojciec Kainana, urodził się r. ś. 235. a umarł w lat 905 wieku. Mojżesz mówi, iż on » zaczął W'zywać imienia Pańskiego ». Przez co nie ma rozumieć się dopiero wtedy ustanowienie czci Boga, albowiem od samego początku świata Bóg był czczony, ale tej czci należytej Stwórcy urządzenie, połączone z niejakiemi obrządkami, które on sądził za przyzwoite do wzniecenia w ludziach wielkiego poważania religii, odtąd Enos ustanowi! obrządki zewnętrzne i publiczne czczenia i wzywania Boga. Ta cześć utrzymywała się i zachowywała w familii Enosa. Kiedy familija Kaina zanurzała się we wszelkim rodzaju rozwięzlości i bezbożności, w tedy świat oczywiście podzielony był na dwa towarzystwa, czyli społeczności, z których jedno było złożone z synów Boskich, a drugie z synów ludzkich; jedno miało za prawo