0010901

208

ska królewskiego rozprószyli. Te małe powodzenia podniosły dumę i zarozumiałość Gdańszczan; ztarł je Zborowski zadaną klęską nad jeziorem Lubieszowskim.

W kopii rękopismów Adama Naruszewicza z biblioteki Załuskich (1) jest opisana cała la walka zacięta ze szczegółami, co najgodniójsze uwagi że pierwszy raz piechota zebrana przez Batorego z zaciągów, głównie pomogła do świetnego zwycięzwa. Wprędce zamieszki te uspokojono gdy Gdańszczanie nakłady wojenne powróciwszy Króla przeprosili, który darowawszy im winę wszystkie ich przywileje potwierdził (2).

gielonką, wreszcie pragnie, ażeby został postrachem nieprzyjaciół krzyża :

,,Niech go (Stefana) pogańska przyiaźń nie uwodzi,

Która iedności Krześciiańskiey szkodzi,,

Dla krzyża twego niech mężnie szturmuie,

Co z dobrym czuie.“

„Niech Mahometan, z wszemi Gaurami,

Krześciaaom twym będą podnóżkami,

Za sprawą Króla wybranego tego,

Uczwiertż (utwierdź) w tym jego.“

Obie pieśni razem wydane kart 4 in 4to b. m. i r. druk gocki.

(1)    Znajduje się w Archiwum metryk koronnych.

(2)    Pieśń o zdobyciu Gdańska, w całości przedrukowana, umieszczona została w ważnem do dziejów naszych dziele,-„Pamiętnik Sandomierski T. 2. str. 567.

Pieśń ta zaczyna się od przepowiedni, że wspaniałego Gdańska siła i moc zgruchotana o ziemię:

Wspaniałe mury,

Czym jeszcze grozicie,

Koniec ujrzycie.

* *

*

Czemuś syny swe Pogubił czne ludzi?

Jakosz cię lament I płacz ich nie wzbudzi ?

I krew płynąca Zewsząd z gór rowami,

Co wiecie sami.

* *

*

„Nie mićj nadzieję,

W murzech murowanych,

Ni w twoich walech Tak miąższo sypanych;

Co ręka zrobi,

To zaś skazić może,

Wspomóż nas Boże!

Dalńj wspomniawszy o harcach z Krzyżakami i zwy-cięztwach Jagiełły wysławia Jana ze Zborowa co hetma-Tom J.    27