0447

4-32

ZIEMOWIT; KAZIMIERZ; S. N.; AXXA.

IX. 3 a. 3b. 4.

0    waśniach domowych książąt mazowieckich, do których odnosi się późniejsza wzmianka Konrada II o walkach z „braćmi", wspomina obok niego o jednym tylko bracie Bolesławie. Potrzecie, tenże sam latopis¹) wyszczególnia dokładnie, jacy książęta z linii kujawskiej i mazowieckiej żyli w chwili śmierci Bolesława Wstydliwego, 7 grudnia 1279 r. (w latopisie zdarzenie to opowiedziane pod r. 1280); nadmienia tedy, że było wtedy dwu Ziemowitowiców: Somowytowycza dwa: Kondrat ze, Bolesław; w czem dowód, że w czasie tym nie istnieli jacykolwiek inni synowie Ziemowita I. Po czwarte, Kron. Wielk.^{2 3}) opowiada, że po zgonie Ziemowita w Ja-zdowie, Bolesław Pobożny jeszcze tegoż samego roku (1262) odbudował zburzony przez nieprzyjaciół Płock

1    oddał go wdowie zabitego księcia i jej synom; jako synowie wymienieni tylko Konrad i Bolesław, a gdy obaj byli wtedy nieletni (IX. 1. 2.), przeto trudno byłoby zrozumieć, dlaczego Kronika miałaby pominąć innych, choćby nawet nieletnich Ziemowitowiców; jest w tem dowód, że nie było ich w chwili śmierci ojca. Wobec całego szeregu tych argumentów, przemawiających za nieistnieniem innych Ziemowitowiców, a braku jakiejkolwiek poważnej, wiarogodnej wskazówki, popierającej mniemanie przeciwne, przyjąć należy, że Ziemowit I prócz Konrada i Bolesława nie pozostawił innych synów.

3b.    [N. N.]

Micriilius^:!), opowiadając o zatargach, jakie po śmierci Świętopełka I, księcia wschodnio-pomorskiego wybuchły między jego synami Mszczujem II i Warcisławem II, nadmienia, iż Warcisław’ uzyskał był pomoc od Ziemowita, księcia mazowieckiego, na innem zaś miejscu dodaje, że pokonany wreszcie przez brata, uszedł na Mazowsze do swego teścia Ziemowita, gdzie umarł r. 1275. Na tej podstawie przyjmowano '), że Warcisław żonaty był z córką Ziemowita I niewiadomego imienia. Wiadomości tej nie popiera, chociażby tylko pośrednio, jakiekolwiek źródło wcześniejsze i wiarogodne, sam zaś przekaz Micraliusa uderza o wielorakie szkopuły. Świętopełk umarł 11 stycznia 1266 r.⁵), a niesnaski między jego synami rozpoczęły się dopiero po 1 sierpnia 1267 r.w^t czasie tym Ziemowit I od czterech wzgl. pięciu lat już nie żył (VI. Ii.), nie mógł tedy posiłkować Warcisława przeciw Mszczujowi, a nie można nawet przypuścić jako rzecz prawdopodobną, iżby go posiłkowali wtedy synowie Ziemowita, w bardzo młodych jeszcze latach będący (IX. 1. 2.) i w ogóle w^T okresie tym jeszcze nigdzie na widownię publiczną nie wwstępujący. Również mylną jest wiadomość, jakoby Warcisław, umierając r. 1275, znajdował się na dworze Ziemowita I, który na trzynaście lat przedtem zginął. Co większa, Kron. Wielk.^r) stwierdza w yraźnie, że Warcisław’ II umarł r. 1271, i że miejscem jego zgonu był Wyszogród (w pobliżu Fordonu, nad ujściem Brdy do Wisły), jak nie mniej, iż pochowamy został w Włocławku. Warcisław' nie umarł tedy na Mazowszu, i nie ma żadnego śladu, iżby z książętami mazowieckimi zostawał w jakimkolwiek bliższym stosunku. Wiadomość Micraliusa zdaje się zatem polegać, jak wiele innych, na jakiemś nieporozumieniu, i nie ma dostatecznych powodów, ażeby ją uznać za wiarogodną.

4. Anna.

0 Konradzie II (IX. 1.) wyraża się Rocz. Franc. krak.^s), że zmarł sine filiis, a Chroń, princ. Pol.^!)): non reliqn.it heredem\ znaczy to tyle, że nie zostawił potomków’ męskich. Natomiast znaną nam jest jego córka; dlatego mylnem nazwmć trzeba określenie Geneal. Tomic.¹⁰), jakoby w ogóle żadnego potomstwa nie zostawił (sine prole decessit). W dokumencie Przemyśla raciborskiego z 2 marca 1303 r. ^u) powołany jest konsens nobilissime coniugis nostre filie illustris principis Conradi cpiondam ducis Masonie, ich syna Leszka i innych dzieci. Ze w’zględu na wiek Przemyśla nie można przypuścić, iżby żona jego była córką Konrada I;

1

Str 581. — 2) Mon. Pol. II. 588. — 3) Sechs Biich. v. alt. Pommerl. 181. 182. — 4) Hubner, Geneal. Tabeli. I.

2

nr. 95. — «) Cohn, Stanimtafeln tabl. 148. — 6) Bart hol cl, Gesch. v. Riigen u. Pomiń. II. 533. — 7) Mon. Pol. II. 596.

3

597. — «) Ibid. III. 47. — 9) Ibid. III. 541. — 10) Acta Tomic. VIII. 171. — 11) Cod. dipl. Siles. II. nr. 26.