0503

ODROWĄŻ.    503

Magnijicus dominus Jacobus de Dembno, castellanus et capitanem cracouiensis jacet hic tumulatus. — Anno Domini 1490, die 16 Januarii.

Barbarę ze Sprowej, kasztelankę krakowską, tamże epitaphium wspomina w Mogile w r. 1477.

Piotra wojewodę ruskiego wspomina Kromer, że był w Węgrzech w roku 1442, w Agrze od Czechów nabieżan i tamże obóz jego rozerwan w nocy, gdy był na czci u biskupa agringen., i sam był pojman, wszakoż od swoich odratowan. Tenże potem był zabit od Tatar w r. 1450. O czem czytaj księgi 22. Jego ciało schowano We Lwowie, głowę tylko do Mogiły zawieziono, nad którą to epitaphium:

Petrus palatinus et capitanms Eussiae, in terra Valachiae bellicose pugnans de-cessit, anno ut supra. Tamże i żona jego leży.

Jan Odrowąż ze Sprowej, arcybiskup lwowski, brat rodzony Piotra wojewody-ruskiego, był wzięt w roku 1442. A z żałości wielkiej dla śmierci brata swego, wpadł w niemoc i prędko umarł.

Jana Odrowąża ze Sprowej, sędziego sędomierskiego, wspomina katalog przy synie jego Janie arcybiskupie gneznieńskim, który był wzięt po Władysławie Oporo wskim z domu Sulima w r. 1453, będąc proboszczem sędomierskim i kanonikiem gnieźnieńskim, od Mikołaja papieża potwierdzon.

Ten Helźbietę, Wojciecha króla rzymskiego i węgierskiego córkę, i książęcia ra-kuskiego, a żonę króla Kazimierza polskiego koronował. Żył na arcybiskupstwie lat dziesięć i dziesięć miesięcy, a potem od świerzbiączki, którą z młodych lat zawsze był dręczon, w sobotę, czternastego dnia kwietnia umarł w Uniejowie dworze swym, w roku 1464, w Gnieźnie pocbowan.

Ten wiele dał kościołowi gnieźnieńskiemu. Naprzód dwie miednice srebrne, infułę z kosztownych pereł, i innych rzeczy poczęści. Kaplicę w Gnieźnie na stronie północnej zbudował, którą z dóbr arcybiskupich znamienieie nadał.

W Łowiczu także począł był kościół u fary murować, wszakoż nie dokończywszy, umarł. Po nim nastał Jan Gruszczeński, z domu Róża.

O tym Janie arcybiskupie pisał Janicius poeta laureatus te wiersze:

Sprouius antiguae laus, splendor, gloria gentis,

Ilia licet meritis splendida semper erat.

Qualis erat gueris, dicum nec multa morabor:

Aeguaoit morum nobilitate gernts.

Eustachtusa Odrowąża kasztelanem sędomierskim wspomina katalog, bratem rodzonym biskupa tego, ztąd, że brał spadek po bracie, i ciało jego w Gnieźnie pochował.

Helźbietę wojewodziną krakowską wspomina list kościelny w Samborze, na którym potwierdzała darowizny wójta Hanusa, który nadał sadzawkę plebanowi tamże, ta się pisała na liście.'

Helizabeth relicta magnijici Spitconis de Tarnów, palatini cracooiensis, domina et haeres ducatus samboriensis. Czyją była córką, tego nie wspomina.