0813

813

W. KS. LITEWSKIEGO.

Tegoż roku ten król przymierza z Bajazetem cesarzem tureckim potwierdził, przez Mikołaja Firleja starostę lubelskiego.

W roku 1503 Fryderyk kardynał wyżej pomieniony umarł, po którym na arcybi-skupstwo wstąpił Andrzej Boryszewski z domu Róża, o którymeś czytał pod herbem, a po nim Wilczek na arcybiskupstwo lwowskie.

Tegoż roku umarł Konrad mazowieckie książę, który zostawił dwu synów: Jana i Stanisława inlodziuchne, którzy nie trzymali po ojcu nic więcej tylko czerski powiat, z którymi król Alexander na sejmie piotrkowskim przyjacielskie się pogodził, dopuścił im tych wszystkich powiatów używać, które ojciec ich trzymał, i potomkom ich własnym męskiego narodu, ale gdyby go nie stało, na króla wszystka ziemia mazowiecka przypaść miała, tylko córkom jeśliby które zostały, dać posag według stanu ich.

Tegoż lata Tatarowie na Podole i do Rusi wtargnęli, wielkie szkody poczynili.

Stefan wojewoda wołoski, posławszy wojsko na Pokucie, wszystko pod swoję moc podbił, powiedając, że to jego własność była, którą mu Polacy, albo przodkom jego odjęli.

Król Alexander dowiedziawszy się o tych wszystkich nieszczęsnych przypadkach, złożył sejm w Lublinie, tam się wszystkim zdało, aby ludźmi rycerskimi to odebrał, co Wołoszyn w niebytności jego wziął, na co postąpiono poboru po dwanaście groszy z łanu.

Roku 1504 wyprawił król Alexander żołnierze na Podole, którzy wielkie szkody Wołochom czynili, tak, iż Stefan musiał puścić zamki i miasta, które niedawno na Pokuciu pobrał.

Roku 1505, król AIexander w Brześciu litewskiem sejm złożył; tam eona nim postanowił, historyać powie, albo czytaj u Kromera księgi trzydzieste.

Miał drugi sejm tegoż roku w Radomiu, na który przyjechali panowie litewscy, chcąc za staraniem panów polskich z królem się pojednać.

Odprawiwszy Litwę, około obrony dla tak częstych nieprzyjacielskich najazdów czas strawili.

Niedługo potem król Alexander będąc rażony powietrzem z Radomia do Krakowa jachał, tam do niego przyjechali posłowie wojewody wołoskiego Bogdana, żądając do stanu małżeńskiego siostry jego Helżbiety, wszakoż królowa matka i panna zezwolić nie-chciały. Niedługo potem Helżbieta królowa umarła, pani spraw i żywota świętego, której dla szczodrobliwości, długo kościół boży nie przepomni, do którego wiele dochodów i ochę-dóstwa nadała, o czem ci potem szerzej historya powie.

W roku 1506 przyszedłszy król ku lepszemu zdrowiu, za pomocą doktorów, do Lublina jechał, miał sejm z Polaki; tam biskupi z pan} świeckimi mieli spór, którzy z nich mieli prawą stronę osieść przy królu, i o inszych sprawach rzeczypospolitej należących.

Tegoż roku z Wołochy Polacy mieli potrzebę szczęśliwą, jako o tem w historyi czytać będziesz.

Powtórnie Bogdan wojewoda wołoski żądał do stanu małżeńskiego córki królewskiej, wszakoż, iż mu trudne koudycye podano, do tego nie przyszło, o czem w historyi czytać będziesz.