0929DRUK00001783

ROZDZIAŁ IX.

RUCH WŁASNY GWIAZD.

103. Ruch własny, ruch paralaktyczny i ruch swoisty. W rozdziałach-VI—VIII zajmowaliśmy się wyjaśnieniem zmian, jakim ulegają spólrzędne gwiazd, pomimo źe same gwiazdy w przestrzeni zachowują położenie niezmienne. Wzory, wyprowadzone w wymienionych rozdziałach, pozwalają na podstawie obserwowanych spółrzędilych geocentryczmu h obliczyć spólrzędne lieljo-contryczne, t. j wolne od paralaksy rocznej i abęracji rocznej, a dalej odnieść położenie gwiazdy na sklepieniu niebieskiem do średniego równika lub ekłiptyki i średniej równonocy dow^rolnej epoki.

Gdyby heljocentrycżne spólrzędne gwiazdy, otrzymane z obserwmćyj w różnych czasach i odniesione do średniego równika i średniej rówmonocy pewniej danej epoki ł, miały wartość stalą, znaczyłoby to oczywiście, że położenie słońca, względem gwiazd nie ulega zmianie, że zatem albo słońce-', i gwiazdy s<V nieruchome, albo tez, że gwiazdy i słońce mają ruch wspólny. W rzeczywistości tak nie jest.

Przypuśćmy, że spostrzeżenia są bezbłędnćni że zrobione zostały w czasach t_u t₃,... Spólrzędne heljocentrycżne danej gwiazdy, wypływające z tych spostrzeżeń, odniesione do średniego równika i średniej równonoy-y epoki t₀, niechaj w⁷ wymienionych epokach mają wuirtości odpowiednio

®1? Si ,    0C₂,    §2, OCg, Og,...

. Gdy jeszcze a,/, h_t są wartościami spólrzędnych tej samej gwiazdy w epoce /, odniesioi^ch również do średniegg rówmika i średniej równonocy epoki t₀, to jest ogólnie

(a)

^a, =a/+.Aa_z; S_Z=S<-|-AS_X