9152S8001

nam najjaśniejsze pojęcie o przymiotach koni, których przez cały ciąg średnich wieków, rycerstwo w swych ro-mantyczno-awanturniczych używało antrepryzach. Konie te należały do rasy armorykańskiej, używanej dzisiaj przy zmianie potrzeb i obyczajów wyłącznie do pociągów.

Jużeśmy wyżej opisali geograficzne granice krain służących tej rasie za ojczyznę. Dania i Holsztyn uważane są za kolebkę tej rasy przez wielu uczonych, a różne koleje którym podlegały kraje produkujące armorykańskie konie, różny też wpływ na rozwój tej rasy wywarły, i dziś dzieli się ona na plemiona lub szczepy, zależne od podziałów politycznych ziemi, będącej ich ojczyzną.

Podział polityczny ziemi wpłynął na rozmaitość rodzajów ulepszeń i na rozmaitość pojęć i praktyk hodowli konia, które powiodły dalszy rasy rozwój odmienną w każdem państwie koleją,, i wyrodziły w samejże rasie odmiany, zasługujące na szczegółowsze ich poznanie. Podług wszelkiego prawdopodobieństwa dzisiejsze rasy armorykańskiej podziały, nie istniały wcale w wiekach, o których w tym mówimy paragrafie, albo jeżeli jakie istniały, to one inne miały granice i insze charakterystyczne cechy. Podział dzisiejszy mniej od przyrodzonych zależny różnic, niżeli od zmian miejscowych o koniu pojęć, jest czysto politycznym i tyle się razy zmieniać będzie, ile się razy polityczna nadmorskich brzegów tej świata strony zmieni fizyognomia, ile razy powstanie z nią zmiana w celach konia hodowli i w hippicznych wyobrażeniach. Dzisiaj się rasa konia armorykańskiego dzieli zwyczajnie na następujące rodziny.

1.    Konie duńskie,

2.    Holsztyńskie,

3.    Belgijskie,

272