FizykaII25101

245

kowy sposób; więc przez kombinacyę drgań tonu zasadniczego z drganiami jego górnych tonów powstają w rzeczy samej takie kształty drgania, które różnym barwom dźwięku jako skutkom swoim odpowiadają. W fig. 109 przy C narysowana jest krzywi

ca, wynikająca z kombinacyi krzywicy drgania A tonu zasadniczego z krzywicą drgania B jego duodecymy; przy D zaś krzywica drgania, powstała z kombinacyi krzywic A i B, posunąwszy pierwej tę ostatnią o połowę długości fali-

Helmholtz podał we wspomnionem dziele swojem *) różne sposoby rozkładania dźwięków narzędzi muzycznych na ich tony częściowe, t. j. opisał kilka metod, za pomocą których górne tony, zawarte w dźwięku muzycznym, można także dla ucha mniej wprawnego zrobić przystępnemu I tak zaczynając uważać górne tony, potrzeba przed samem dobyciem dźwięku, poddanego takiej analizie, wywołać słabo ową nutę, której się wdźwięku szuka. Do prób tych fortepian i fisharmonika są najbardziej przydatne, bo wydają bardzo silne tony górne. (Wspomnieć tu wypada, iż pomiędzy górnemi tonami zawsze 3ci, 5ty, 7my ła-

) Physikalische Thcorie der Musik