FizykaII31201

*

30C

Jeżeli pomiędzy niemi jest umieszczony przedmiot świecący albo dostatecznie oświecony wtedy p o wstaje kilka jego o-brazów, których liczba wzrasta z nachyl e n i e m zwierciadeł do siebie, to jest Fig. 150.    w stosunku do

mniejszenia

się kąta niemi utworzonego. Ta wielość obrazów, rozłożonych na obwodzie koła, którego środkiem jest wierzchołek N kala ULW, a promieniem odległość AN przedmiotu A od tego wierzchołka, ztąd pochodzi, że obraz utworzony w jednem źwierch -dle służy za przedmiot dla drugiego zwierciadła. Dajmy na to, że źwierciadła MN i JiN są do siebie nachylone pod kątem 72°. zatem równym y₅ części objętości koła, a przodmiut A znajduje ■ się na linii, dzielącej ten kąt na dwie równe części. Najprzód w każdym z tych dwóch zwierciadeł powstanie obraz przedmiotu A; dla pierwszego w miejscu B, dla drugiego w miejscu B_v Oko.więc, w punkcie O postawione, widzi oprócz przedmiotu A jeszcze dwa jego obrazy w B i R_y wskutek jednorazowego odbicia się światła. Gdy zaś wszystkie, od MN odbite promienie tak Się rozchodzą, jak gdydy z punktu B, po za nim leżącego, pochodziły, więc punkt ten jest w pewnym względzie świetlistym przedmiotem dla źwierciadła RN, w którem obraz jego według podanej wyżej reguły nietrudno oznaczyć, prowadząc z niego prostopadłę do przedłużenia linii przecięcia tegoż zwierciadła płaszczyzną prostopadłą i przedłużając takową po za nią o tyle, ile ona jest długa, t. j. do punktu L\. W tern miejscu musi się okazać obraź 6j , z którego zdają się wychodzić wszystkie promie-