FizykaII34701

FizykaII34701



341

341

u, osi soczewki. MN przecięcie jej płaszczyzną,


warny promienie, padające na soczewkę niedaleko od jćj środka optycznego, promieniami środkowemi, a bliskie brzegów brze-gowemi. Odległość połączenia się pierwszych, pochodzących od świecącego punktu, położonego na osi dwuwypukłej soczewki, po przejściu przez nią wynaleść można następującym sposobem. Niechaj S {Fig. 183) będzie punktem, np. czerwono świecącym na

Fig. 183.


AS położoną przez oś op-

z. tyczną, C środkiem kulistości powierzchni przedniej, C zaś tylnćj,


nareszcie O śiodkiem optycznym soczewki, a    BC=r2.

Promień światła SA, padający na soczewkę w kierunku osi, będąc w punkcie padnięcia A prostopadłym do stycznej przedniej powierzchni, idzie dalej bez załamania się i dla tej samej przyczyny występuje niezałamany w pukcie B z soczewki, zatrzymując kierunek tejże osi. Każdy zaś inny, od S pochodzący promień doznaje w przechodzie przez soczewkę pewnego odchylenia z pierwotnego kierunku swego. Promień SM, wstępujący W szkło, załamuje się najprzód do prostopadłej padania C'x w punkcie M, będącej tu promieniem krzywizny przedniej powierzchni, i bierze kierunek MG. W punkcie G występując ze szkła, załamuje się znowu na tej samej płaszczyźnie SMN od prostopadłej padania Cy w punkcie 6', będącej przedłużeniem Promienia kulistości tylnej powierzchni, i postępuje dalćj w kierunku Gz, przecinającym oś w punkcie F. Pomyślmy sobie teraz, że cała figura raz się obróci około osi SE soczewki. W takim przypadku promień SM światła, padającego na nią, opisze powierzchnię stożkową SMN, utworzoną z samych promieni, zamykających ten sam kąt MSE z jej osią SE, które wszystkie muszą się jednakowo w niej załamywać i dla tego po wyjściu z soczewki otrzymać kierunek nachylony do osi SE pod takim samym kątem, jaki z nią zamyka promień załamany Gz. Punkt ł będzie przeto w tym razie wierzchołkiem powierzchni stożkowej MEN, po którćj idą dalej promienie punktu S, wy-stępującc z soczewki po dwukrotnem w niej załamaniu i zbierające się razem w punkcie ń'jćj osi. Oddalenie AF tego punktu


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
FizykaII40101 397 397 % 218. łoby połączone z przy wróceniem pierwotnego kierunku promieni, padając
FizykaII35501 351 w razie zaś, gdy promienie padają na soczewkę w kierunkach -zbieżnych ■ wskutek t
FizykaII41001 406 nie te, zbiegające się ku jej ognisku, padają na drugą soczewkę by która je skupi
przeciwstawienie jej „starej gospodarce” (np. Jorgenson i Stiroh, 2000A). Wówczas „nowa gospodarka”
IMG56 Usia Przecież jej wyrzucić nie chciałam, Chciałam tylko pobyć sobie w domu jak człowiek. W pi
skanowanie0110 Wiek w latach Ryc. 4.2. Przeciętny zasób słów (liczba słów podana na osi rzędnej) w 1
w7 Lepkość Lepkość cieczy jest to opór przeciwdziałający jej płynięciu. Im większa jest lepkość
Płaszczyzny, osie i ruch w nich wykonywanyOsie Wyróżnia się 3 rodzaje osi głównych, które przecinają
FizykaII83401 828 źródłem strumienia, skoro tylko przeciwległe miejsca zlutowania metalów, wchodząc
26. METODY MATEMATYCZNE 137. 26. METODY MATEMATYCZNE 137. osi odciętych znajdujemy, różniczkując jej
CCF20120517004 78 tutaj powinność, właśnie taką, jaką znali starożytni w postaci losu; przeciwdział
051 (8) odniesienie (przeciwstawienie) jej do wszystkich innych wartości współtworzących daną katego

więcej podobnych podstron