739
tyzm, który dochodzi tylko do połowy bezwzględnej jego największej wartością to do wywołania w pręcie^ dwa razy grubszym również połowy magnetycznego .maximumj potrzeba w równych zresztą okolicznościach \!28 czyli 2-83 razy (zatem prawie trzy razy)' silniejszego strumienia woltaicznego. Nareszcie dopoki m
ilość tylko małej wartości kątowej odpowiada, ilości s i m
są bardzo blisko do siebie proporcyonalne i dla tego bez obawy znaczniejszego błędu można położyć
m.
gdzie c jest współczynnik, dający się oznaczyć bez trudności. Lecz z tego zrównania otrzymujemy
x/ d
t. j. o He magnetyzm w prętach z miękkiego żelaza przyjąć można za pi opoi cyonalny do mocy strumienia, o tyle równe strumienie w różnych prętach żelaznych tej samój fizycznej i chemicznej przyrody, wywołują magnetyzmy, które się mają do siebie, jak pierwiastki kwadratowe ze średnic poprzecznego przecięcia tychże prętów.
Dalsze rozwinięcie tych praw *) i zupełne ich uzasadnienie, równie jak i wyłożenie praw, dotyczących siły dźwigania u elektromagnesów 2) i rozdzielenia magnetyzmu 4J w głębi prętów żelaznych, tudzież o magnetycznych skutkach elektryczności maszynowej 5) (przez tarcie wydobytej) w tomie dodatkowym.
ł) O bacz też: Wiedemann Galcamsmus T. 2 § 142 i‘251; tudziez Lenz
Jacobi iv Pogg. Ann. T. 61. Dii la. w Pogg. Ann. T. 90, 94, 104 i 105 lub w dziele: Der Electromcu/netumus, Bertni. 1861. str. 204— ŻOS i nast., nareszcie Wiedemann w Pog. Ann. T. 117. Fcilitzch Pogg. Ann. T. 80
) Dub. ElecirO»iatjnetis?iins. Ty udali. Pogg. Ann T. 83; Dub. w Pogg. Ann. T. 80, Midler Pogg. Ann. T. 105, Dnb. w Pogg. Ann. T. 74, Magnus w Pogg. Ann. T. 3S, P;Og.cndorff iv Pogg- Ann. T. 85.
) Kolko iv Pogg. Ann. T. 81, van Eces iv Pogg. Ann. T. 70, Leuz i Jacobi w Pogg. Ann. T. 61, nareszcie Dub. iv Pogg. Ann. T. 104 i 105, tudzież w jogo dzieło Electromagnetismus, str. 250 i nast.
) Bij?Ą Eeibungs-Elcctricitiit T. 1 § 517 Davy w Gilberta Annalen T 71, ■ Sarary iv Annales de chirn. et de pliys. T. 34; Hankel w Pogg. Ann. T. 69. Lipbart iv Pogg. Ann. T. 116.