Image
03

94

ko do bram miasta dostać, okrążad go koniecznie musieli: profitowałem przezto na czasie, i prawie truchtem wraz z bułanami biegiem, lecz to wszystko było za mało, bo już kawalerya pruska na równe pole wyjeżdżała; rozkazałem wówczas zformować z ćPwóch kampanii czworobok, a szwadron Łagowskiego starał się ile możności zasłaniad 'go. Lecz gdy sześd szwadronów pruskich kłusem na nas awansować poczęło, wtenczas to z nadstawionemi lancami jeden tylko' szwadron polski, na sześd krod liczniejszego nieprzyjaciela uderzył i męztwem go swoim, o staj kilka drogi odpędził. Ja zaś nie tracąc czasu ani momentu, ciągle się w porządku cofałem, na-koniec przyszła i na mnie kolej bronid się całemu pułkowi kawaleryi, któren pędem swoim roz-bid czworobok mój zamyślał, brakło mu tylko męztwa do dopięcia swego zamiaru, bo po rozpoczęciu przez nas dwuszeregowego ognia, haniebnie uciekad zaczął; a ja znów rejterowad się począłem. Nieprzyjaciel całą siłą na szwadron polski uderzył, a lubo kapitan Dunin Seweryn że swym plutonem cudów waleczności dokazywał, jednakże siłą przemogli go, znaczną liczbę żołnierzy wykłuli, i przez to 40 w niewolę zabrali: kiedy się powtórnie na mnie szykowad poczęli, z po za góry słyszćd się dały armatnie strzelania, przez generała Krukowieckiego na nieprzyjaciela wymierzone. Massa tćj kawaleryi zmieniła swój kierunek, a przez to dozwoliła mi złączyd się ze swemi, nim jednak połączenie to nastąpiło, schodząc z góry dostrzegłem że w małym wąwozie prusacy zabranych w niewolę hułanów z wszystkiego obdzierają; z czworoboku zformowad kazałem koło, i tak z nadstawionym bagnetem na nich uderzyłem, gdzie bez wystrzału 14-tu konnych prusaków zabrałem, nadto prawie wszystkich Polaków przed chwilą w niewolę zabranych, odbiłem. Utarczka z generałem Krukowieccim trwała przez kilka godzin, w którym to czasie kawalerya pruska goniąc naszą, w opłotki wsi wpadła i tam przez kompanją woltyżerów kapitana Śmigielskiego w tychże na zasadzce będącój, bardzo wielu w zabitych i rannych straciła. Samym już wieczorem prusacy cofnęli się do miasta Jiitterbok, a my dowiedziawszy się, że wielka połączona armija tam na noc przybywa, napo wrót do Witenberga wróciliśmy. Na trzeci dzień po tej tu aferze, rozpoczęła się pod miastem Jiitterbok wielka batalija, gdzie armia francuzka przez prusaków i szwedów, na głowę pobitą została. Odtąd to ciągłe nieszczęścia tój armii już towarzyszyły. Pułkownik Cichocki mając sobie przez dowódzcę bata-lijonu szefa Młokosiewicza o mojej szczególnej rejteradzie pod Jiitterbok doniesionym, nietylko przez chlubny rozkaz dzienny wdzięczność mi swoją okazał, ale nadto jako czyn nadzwyczajny w stanie mój służby umieścić polecił.

Napoleon przed wydaniem walnej bitwy, wszystkie mosty na rzece Elbie w mocy swojój posiadał, prócz jednego przez szwedów pod miastem Desm postawionego; chcąc i tę komuni-kacyą przeciąć, wysłał korpus, nas do niego przyłączywszy, pod komendą generała Sebastja-niego prawym brzegiem Elby, i rozkazał miasto Desau koniecznie zdobyć i most tam postawiony do szczętu spalić. Przed tak znacznym korpusem, Szwedzi wraz z prusakami, spiesznie uchodzić musieli; my tóż do miasta Desau przybywszy, most na łyżwach świóżo postawiony spaliliśmy i natychmiast odwrotnym marszem pod Witenbergiem na lewy brzeg Elby dostaliśmy się. Za złączeniem się pułku naszego z dywizyą generała Dąbrowskiego, rozpoczęliśmy manewrować, nieprzyjaciół drażnić, to pod miastem Buterfeld, to pod Halą, oakomec udaliśmy się