KSE6153 II L25

473

1649

Już to trzeci raz polski obóz leży Podle Zbaraża. Ażci Kozak bieży

Potęgą wielką, a z nim Krymska Orda Synowie moi! terazźe do korda.

Przybiegli wszyscy gromaclno pod Zbaraż ,

Chcieli w okopie wszystkich wybić zaraz;

A gdy nie mogli, długo się bawili,

Wielu Kozaków tam się pozbawili,

Ale też i ci z armaty palili,

Z dział, samopałów Polaków razili,

Sprzątnęli silu, których srogiej śmierci Żaden nie wydrze mi z twardej pamięci. Ściśmeni głodem i parą smrodliwą,

Zfrasowawszy się nadzieją tęskliwą Z strony posiłku, że się ociągali Przyjść im na pomoc, i znać nie dawali,

Wiele ich przez to umierać musiało;

Wiele Kozakom się zaprzedawało!

0    jak nieznośny ten głód i smród ciężki,

1    gdy do wyjścia nie masz nigdzie ścieszki!

Nie trwożże sobą mężny Polaninie!

Ni się spodziejesz, o której godzinie

Zeszleć posiłek, i wyrwie cię z ręki Nieprzyjacielskiej, i zbawi cię męki.

A ty fortuno, co wojnami władasz,

I co więc lanry tryumfalne wkładasz

Na głowy ludziom,— pomóż mym ziemianom; Niechaj dobiją tym brzydkim poganom! Amen.

152.

Wiersze na pogrom Hetmanów pod Korsuniem.

Teraz o kiedyś starożytnej onej

Wiecznej sromocie i menagrodzontj Mógłbyś strapionćj zaśpiewać Koronie,

Wstawszy z pod zienn Polski Amfionie;