KSE6153 II L69

717

1653

nego z Tararów pro obside ³)]. Wszystko sub nowinę Posłów albo Rezydentów, non obsidum. Zagonów rozpuszczać wychodząc z Ziemie teraz nie mają. Kozakom do czasu (bo tak Tatarowie sami chcą) ad normam Zborowskiej trauzakcyej pobłażono; sen-sim mają seąui meliora, a jeśli pogaństwu fides, którą nam chcą cudzoziemską wojuą approhari. Komissarze z naszej strony IehMMe JMP. Marszałek Koronny, P. Kanclerz, P. Wojewoda Ruski, Kasztelan Sendomirski, i Pan Wołyński. Z ich, Sefer Kazy, Subhankazy, Serymbej, Kaszaybej, Mitrtażabej, Karaz-bej. WięźnióW wzajemnie sob^{1 2}e oddawamy. Król JMć jutro ku Lwowu rusza się, a Han wczora z pod Usiatyua w zad poszedł. Na te wszystkie tranzakcye, ani skrypta, ani przysięga żadna nie zaszła; zawsze będzie Rpltej zastawy odebrać i wojować wolno.

Powrócił t) tedy Król JMć już nie na Sokal, jako był koniecznie umyślił, od czego ledwie odwieść się dał, ipsa altissinu providentid.[ gdyż kilka tysięcy .Tatarów z Nuradynem Sułtanem zasadziwszy się w borach ku Sokalowi, aby go by¹! mogli pojmać, czekało; ale na Lwów, kędy szczęśliwie do Warszawy powrócił.

Potem różne legacye, jako między Tatarami tak i między Królem JMcią i Rpltą następowały; gdzie pakta zawarte ztwier-dzone i poprzysiężone, z obudwu stron tako między Hanem, jako i Królem JMcią Murzami i Senatorami zostały; aby spoinie Kozaków znosić, i przeciwko każdemu nieprzyjacielowi stawać. (Które pakta i legacye są w^r czerwonych księgach pisanych w nowszych). A interim Islan Gierej Han umiera i motus między Tatarami w obraniu Pana następuje: gdyż jedni chcieli brata rodzonego Mechmet Giereja, który aż za Konstantynopolem na pewnej zostawał insuli, aby był z przeszłym Hanem motus nie czynił: drudzy chcieli syna przeszłego:<Hana. Jednak Porta naznaczyła im i posłała Mechmet Giereja, który się na Państwie został. Upominki wszystkie którekolwiek były zatrzymane według pakt z niemi zdawna postanowionych, odesłane były:

1

') ²) ³) Lanckoroński, Oleśnicki, i wyrazy powyższe w klamrach, są później inną ręką dopisane.

2

Dalsźą opowieść)¹ już snadż sam Michałowski dokończył,