KSE9262 II L
39

121

Wyjednawszy to senatorowie wystali z grona swego do izby poselskiej, biskupa Krakowskiego, kasztelanów Poznańskiego i Kaliskiego, uwiadamiając prfsłów o ostaleez-nym wypadku negticijacii swojej. Ale posłowie mezaspo-kojeni tein ustępstwem, szli tegoż samego jeszcze dnia do króla z pożegnaniem. Tam w przyzwoitej i pełnej uszanowania mowie,' oddając w i*ęte królewskie obronę kraju, i oświadczając gotowość swoję na każde jego wezwanie: prosili jednak ażeby się wstrzymał od sądów aż do przyszłego sejme. Krótko i stanowczo odriekł im Zygmunt August, że sądzić będzie podług swych zobowiązań, bo tym być chce, na co go Bog przeznaczył.

Tak tedy przeszedł ów głośny* 'sejm, zmarnowany n-jiofczywą zawziętością Bony, umiejącej cliytreim przebiegami podburzać wszyslkiń namiętności, zdolnej zamącić najczystsze nawet sunńenia! Posłowie, zwichnięci zgubnym jej samej i zaprzedanego dla niej Kmity wpływem, rozjechali się do domów' mc liiesprawiwszy;— a król, z niepospolitą stałością umysłu zaczął sądzić, i inne sjira-w y kraju z senatorami załatwiać.— Kiedy Radziwiłł pisał do króla oświadczając żal swój. że sejm ten spełzł na nrcżćm: odpowiedział mu Zygmunt August (1), że to należy przyplsjić pewnym zabiegom i namowom, ‘a potem uporowi tych którzy byli tego wszystkiego narzędziem, lecz że się to pokaże zcalftc^ kto z jaką 'chęcią. służv Rzeczypospolitej! Ilodajb król. że już od kilku dni sądzi, i że z lego w iele ludzi się raduje, a zwłaszcza ci, którzy się oddawna sprawiedliwości doczekać nie mogli z wdńlką swą krzywdą, i uciskowi możniejszych uledz muśieli!—Znał więc doskonale Zygmunt August skąd wysżła cała ta burza,⁴ tylko imienia matki niecbciał wy-

(l) Z listu 20 grudnia 7 Piotrkowa pisanego. St. IIist.

16