B574 8
25

ŁUPIEŻE KRAJÓW CIEPŁYCH 113

wtedy dochodzi do zajęcia przez wykwity dużej przestrzeni powierzchni skóry. Zawsze jednak na tych kolistych wykwitach leżą łuski, które przyczepione na obwodzie odstają wyraźnie od wewnętrznej strony koł, przez co całość otrzymuje wygląd swoisty. Łuski te bywaj" zazwyczaj białe, błyszczące, częściej szarawe jakby posypane popiołem lub też brudnożółte.

Wykwitom tym towarzyszy zawsze silne swędzenie, a skutkiem drażnienia mogą one stać się podobne do wyprysku (eczematiformis) lub 1 szaja (lichendid.es).

Grzyb Tokelau nie zajmuje nigdy włosów, ale rozrasta się w paznokciach, wywołując szare pręgi i podniesienie warstw rogowych.

W celu leczenia używa się kąpieli ciepłych z nacieraniem mydłem sza-rem przez 4 dni, później ściera się naskórek pumeksem, a wreszcie zaleca się kąpiel sublimatową. Bardzo skutecznie działa również chryzarobina (10% roztwór w traumatycynie).

Łupież zwyczajny (pityriasis simpłex, dartres furfuracees, dartres-vo-lanies) jest to powierzchowne schorzenie skóry, objaw 'ające się silnem, ale bardzo drobnem złuszczaniem sie jej powierzchni (furfuratio).

Zaliczanie łupieżu zwyczajnego do grzybic skóry jest w pewnej sprzeczności z dotychczas panującemi zapatrywaniami. Zdanie w tym kierunku wypowiedział SABOURAUD (1904) a za nim poszedł chociaż bardzo trwożliwie tylko jeden z autorów francuskich, mianowicie L. BROCO. Dowody przytoczone przez SABOURAUDA są jednak bardzo przekonywające, a porównania z jednej strony kliniczne opisanych łupieży ze zwyczajnym, z drugiej grzybków je wywołujących z grzybem, znajdowanym w ostatnim, zniewala tem bardziej do zaliczenia tego, tak często spotykanego na skórze schorzenia, do grzybic.

E t j o 1 o g j a. Za przyczynę zwyczajnego łuo*eżu uważa SABOURAUD znajdowany w łuskach, pokrywających skórę, mikrob, odicryty przez MALaSSEZA (1874), a nazwany przez UNNĘ „Flaschenbaccillus". We Francji nazwano go „bacille bouteille". Mikrob ten zbliża się swą postacią i budową do grupy grzybów (Pityrospo,-ort ovale SABOURAUD 1895, Epidermophyton MAI.ASSEZl).

W łuskach spostrzega się mikrob w różnej postaci: 1. Twory owalne, jajowate, różnej wielkości, jedne małe (2 p średnicy), inne znacznie większe (7—8 p). Plazma ich wyróżnia się także, gdyż jest jasna albo ziarnista, czasem z ziarnistością ułożoną planowo. Obok tych okrągłych ziarn nie spotyka się nitek, łączących je, lecz twory te leżą luźno, oddzielone od siebie, chociaż nierzadko spotkać je można w dużych gromadach, 2. Postać wydłużona jest prawie równie częsta i także w różnej wielkości (6—7 p na 2—'2^l/i p). Kształtem mikroby te przypominają owoc banana, bo są lekko zakrzywione i szersze w środku niż na końcach. 3. Postać przewężona jest bardzo częsta i znamienna: drobna kulka jest złączona z drugą większą, powierzchnia łączącą je bywa różnej szerokości. 4. Postać pączkująca. Na niektórych tworach kulistych, czy owalnych, zwyczajnej wielkości, o budowie opisanej, istnieje w iednym punkcie obwodu guziczek zaledwo wystający, u innych pączek nieco większy, okrągły, — postać zatem, przypominająca pączkowanie drożdży. —

Przewodnik chorób zakaźnych VIII    8