Magazyn6
8401

576

BURJACI — BOLOW BERNHARD KS. VON

resami gospodarczemi. Wyznanie: buddyzm i lamaizm. Osiedleni na zachodzie podlegają wpływom rosyjskim i prawosławnym.

Literatura: Hrynceteic* Tatko Jj K antropologii Mongolji i Zabajkalja. Moskw 1908. — Cl*r ibriani flcotr J. J.: Buriaty, ich chos. byt i ńemlepolsowanje. Wierchnundinsk 19tt.

Przewal.

Bursztyn.

Substancja. Nazwa z niem. Bernstein. Żywica kopalna skandynawskich drzew szpilkowych z okresu trzeciorzędowego. B. jest mało lub zupełnie przejrzysty, posiada barwę złoto-żółtą lub nieco brunatną, rzadziej czarną, niebieską, czerwoną lub mlecz-no-białą. Wewnątrz okazów przezroczystych widoczne są często pięknie zachowane owady trzeciorzędowe. Bursztyn znajduje się głównie na wybrzeżu wschodniopruskiem m. Bałtyckiego, od miejscowości Pillau do Kranz. Występuje on w t. zw. „niebieskiej ziemi", ilasto-piaszczystym osadzie morza trzeciorzędowego (oligocen). W Danji, Ho-landji, Finlandji, w Polsce i Rosji znajduje się czasem wśród utworów, przyniesionych przez lodowce skandynawskie. B. jest wybierany albo z utworów, rozkruszanych przez fale morskie, albo też jest wyszukiwany przez przekopywanie ziemi do znacznych głębokości. Sortowanie i szlifowanie odbywa się w Królewcu. Używany jest jako ozdoba, kadzidło i do perfum. Rocznie wydobywają go ok. 500 t. Znajduje się także w Rumunj i i w płd. Włoszech.

Klim.

Buzek Józef.

B. urodził się w 1873 r. w Końskiej na Śląsku Cieszyńskim. Ukończył wydział prawny Uniwersytetu Jagiellońskiego, uzyskując doktorat praw. W 1902 r. habilitował się na Uniwersytecie lwowskim. W latach 1904—1918 był na tymże Uniwersytecie profesorem prawa administracyjnego i statystyki. Od 1904—1910 r. był kierownikiem Krajowego Biura Statystycznego we Lwowie. W 1907 r. wszedł jako poseł do Rady Państwa w Wiedniu i piastował mandat do końca istnienia monarchji austrjac-kiej. W 1918 r. został dyrektorem Głównego Urzędu Statystycznego w Warszawie i pozostawał na tern stanowisku do 1929 r.

W latach 1919—1922 był posłem do Sejmu Ustawodawczego z Polskiego Stronnictwa Ludowego (grupa Piasta). W latach 1922—1927 był senatorem. Z prac B. ważniejsze: „Studja z zakresu administracji wychowania publicznego. I Szkolnictwo ludowe". 1904. — „Galicja". Lwów 1908. — „Projekt konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej". 1919. — „Projekt ordynacji wyborczej do Sejmu i Senatu". 1919. — „Główne zasady politycznego programu agrarnego w dziedzinie handlowo-celnej". 1925.

Biicher Karl.

B. urodził się w 1847 w Kirber (Wiesbaden), um. 1930 w Lipsku. Był profesorem ekonomiki kolejno na Uniwersytetach w Der pacie, Bazylei, Karlsruhe, Lipsku. W r. 1917 zakończył swą karjerę uniwersytecką i oddał się całkowicie założonemu przez siebie Instytutowi Dziennikarstwa (Insatut fur Zei-tungskunde). Należał do głównych przedstawicieli młodszej szkoły historycznej. Więcej jednak niż inni do niej należący doceniał wartość badań dedukcyjnych, uważając za najdoskonalsze środki poznawcze abstrakcję opartą na izolacji oraz dedukcję logiczną; jedyną formą indukcji, mogącą z nią współzawodniczyć, stanowi statystyka, która zwykle jednak jest niedość subtelna i dokładna i dlatego może być użyta tylko w celu uzupełnienia i kontroli metody dedukcyjnej.

Najbardziej znany jest jego pogląd na fazy rozwoju gospodarstwa. Rozróżniał on trzy stopnie rozwoju: zamknięte gospodarstwo domowe, gospodarstwo miejskie i gospodarstwo narodowe. — Ważniejsze jego prace: „Die Entstehung der Volkswirtschaft, Sechs Vortrage“, Tiibingen 1893. Pod tym samym tytułem: II Sammlung, Tiibingen 1912. Obydwa zbiory doczekały się licznych wydań późniejszych. — „Arbeit und Rhytmus". Leipzig 1896 (6-te wyd. w r. 1924). — „Die Sozialisierung", Tiibingen 1919. — „Gesammelte Aufsatze zur Zei-tungskunde", Tiibingen 1926.

Leon Całka.

Biilow Bernhard ks. von

Biilow książę von, polityk niemiecki, urodzony w Klein-Flottbeck 9. V. 1849, ukończył prawo na uniwersytecie w Bonn, po wy-