492
GÓRNICTWO I HUTNICTWO
TAB. 14. PRODUKCJA GAZOLINY. 1927—1936
Rok |
Okrąg góra. Jasio |
Okrąg góra. Drohobyci |
Okrąg góra. Stanisławów |
Razem Pol: ka | ||||
Przerobio- |
Wyrooiono |
Przerobio- |
Wyrobiono |
Przerobio- |
Wyrobiono |
Przerobio- |
Wyrobiono | |
no gazu |
gazoliny |
no gazu |
gazoliny |
no gazu |
gazoliny |
no gazu |
gazoli.iv | |
Zicmn. m* |
kg |
ziemn. m* |
kg |
ziemn. m* |
kg |
ziemn. m* |
kg | |
1927 |
_ |
— |
219848 (44 |
25 287 961 |
28 546 391 |
2 496 192 |
248 394 835 |
27784 *53 |
1928 |
— |
— |
228179 J05 |
28931 005 |
31025 325 |
2923 935 |
259 205 230 |
3* 854 94° |
1929 |
— |
— |
247014 636 |
3*586 974 |
30068 121 |
2917 502 |
277082 757 |
34 5«>4 476 |
1930 |
798 150 |
197 240 |
249 897 873 |
34 903 905 |
35 355**2 |
3 392 5°5 |
286051 137 |
38 493 650 |
*93i |
7 57® *65 |
* 455 932 |
232 794 *5* |
36 140 120 |
37 253 363 |
3 384 97° |
277 625 679 |
40981 022 |
*932 |
*7893 988 |
2521 915 |
199 °°9 902 |
33 257 7*6 |
34 298 243 |
3 053 °45 |
251 202 133 |
38 832 676 |
*933 |
42 617 117 |
4 033 3*2 |
193 927 373 |
34924813 |
36 185 230 |
3 020 301 |
272 729 720 |
4* 978 42C |
*934 |
69564253 |
4 436 585 |
174 209113 |
33 349 333 |
36 943 97* |
2952 171 |
280717 337 |
40 738 089 |
*935 |
81 293 622 |
3 831 056 |
154698 727 |
32 887 608 |
35 732 977 |
2 763 744 |
271 725 326 |
39 482 408 |
*936 |
80219 669 |
3 476 616 |
*35 *38 740 |
31 833 221 |
47 732 821 |
4 57* 970 |
263091 230 |
39881 807 |
kilku atmosfer, przyczem gaz się ogrzewa, a następnie jest ochłodzony i wówczas wydziela gazolinę.
Drugą metodą jest zastosowanie węgla aktywnego. W żelaznych naczyniach, zwanych adsorberami, umieszcza się węgiel aktywny i przepuszcza przezeń gaz surowy. Gaz ten, stykając się z bardzo porowatym węglem aktywnym, oada.,e mu swoje cięższe składniki, które stanowią gazolinę. Po nasyceniu węgla przepuszcza się przezeń parę wodną przegrzaną o temperaturze 2400. Z tak og. zanego węgla uchodzi gazo-lina jako ciało lotne i miesza się z parą wodną. Mieszanina tych dwu gazów dostaje się do skraplacza wodnego, w którym skrapla się i przechodzi przez chłodnię, w której już jako płyn przjjmuje temperaturę atmosfery. Wychodząc z chłodni, płyny te dostają się do naczynia, w którem bez trudności oddzielają się od siebie na podstawie różnic w ciężarach gatunkowych.
Węgiel w adscrberze jest po procesie dy-stylacji nasycony parą wodną i w tern sta-djum nie byłby zdatny do użycia. Należy go pi zeto osuszyć, co się uskutecznia przez przetłoczenie przez adsorber gorącego powietrza, po którem należy przepuścić znowu powietrze zimne dla ochłodzenia węgla. Cały przebieg zajmuje około 150 do 180 minut czasu i zezwala na wyrób lżejszej lub cięższej gazoliny w pewnych granicach, stosownie do zapotrzebowania. Gaz, opuszczający adsorber, już „suchy", używa się jako opał pod kotłami.
Trzecią metodą jest t. zw. metoda ab-sorbcyjna, w której zamiast węgla aktywnego stosuje się ciężki olej (t. zw. gazowy lub niebieski). Zasadniczo prztbieg pracy jest taki sam jak przy zastosowaniu węgla.
Ma on tę zaletę, że węgiel aktywny musimy sprowadzać z zagranicy, olej natomiast po siadamy w kraju.
Rozszerzeniem zakresu fabrykacji gazoliny jest wydzielenie jej najlżejszych składników, jako to butanu i izobutanu, propo nu, a nawet i etanu, pod postacią płynu. Jest to t. zw. skroplony gaz, który tylko pod ciśnieniem utrzymuje się w stanie płynnym i ulatnia się natychmiast po spadku ciśnienia. Gaz ten ma bardzc wysoką wartość kaloryczną, dochodzącą do 30000 kaloryj w 1 m*, stanowi przeto niezmiernie cenny materjał opałowy, zezwalający na przewóz w zamkniętych butlach, podobnie jak gaz węglowy, tlen i t. p. W Ameryce gaz ten znalazł niezmiernie szerokie zastosowanie i wyrób jego wzrósł w przeciągu ośmiu lat 8o-krotnie. U nas również rozpowszechnia się coraz więcej i dwa towarzystwa zajmują się jego wyrobem pod1 nazwą gazolu, lub eteryny. W niektórych mniejszych miastach gaz ten wypiera nawet stosowanie gazu węglowego.
Wosk ziemny czyli ozokeryt składa się z mieszaniny twardych węglowodorów serji parafinowej i zwykle występuje w związku z ropą parafinową. Ciężar gatunkowy wosku waha się od 0,840 -0,930, punkt topliwości między 50°—ioo® C, a więc przy normalnych warunkach w ziemi na głębokości np. 1 500—2 000 m (gdzie temperatura osiąga 70°—ioo°) wosk powinien występować już w stanie płynnym.
Ozokeryt przerabiany jest (rafinowany) na twarde niekrystaliczne ciało (cerezyna), oimienne od krystalicznej parafiny.