639
HOMO OECONOMICUS — HONGKONG
niem — ujawnia się w tern, że ekonomika w przeciwieństwie do innych nauk społecznych bada zjawiska społeczne z punktu widzenia dochodu społecznego, pojętego jako suma materjalnych środków zaspokajania potrzeb ludzkich, rozpatrywana w związku z zaspokajaniem tych potrzeb, z czego jako cecha działania gospodarczego wynika gospodarowanie, czyli przeznaczanie ograniczonych środków materjalnych, zdatnych do różnych użytków, do osiągania różnych celów, tak materjalnych jak niematerialnych.
Literatura: Brzeski T.: Przyrodnicza i historyczna metoda to eko-nomji. „Przeglądprawa i administracjiLwów 1917.— Caimes E.z Character and logicat mclhod of political economy. 1867. — Dietzel K.: Theoretische Sozialoekonomik. Leipzig 1895. — IHetzel K.: Selbstinteresse und Methodenstreit tn der Wirt-schaftstheorie. „Hndwb.d StwS* Bd.VII, Aufl. III. Jena 1911.— Grabski St.: Ekonomja społeczna. Z. I—III. Lwów 1927. — Jenms W. SU: Thcory of political economy. 1871. — Keynes J. N.: The scope and method of political economy. 1891. — Menger K.: Untersuchungen ilber die Methode der Soziahoissen-schaften. Leipzig 1883. — Mili J. St.: A system of Logic, ratiocinatioe and inductive. 1843. — Mili J. St.: Essays on some unsettled ąuestions of political economy. 1844. — Panta-leoni M.: Principi di economia pura. Milano 1889, II ed. 1931. — Pareło V.: Manuel dfćconomie politięue. II ed., Paris 1927. — Robbins L.: An Essay on the naturę and significance of economic science. London 1932. — Schmoller G.: Grundriss der allg. Volkswirtschaftslehre. Leipzig 1900. — Senior 2V. W.: Political economy. Enc. Metr. 1836, II ed. 1850. — Smith A.: Wealth of Nations. Ed. Cannan. 1904. — Taylor B.: Wstęp do ekonomiki. Cz. I.: Ekonomika jako nauka. Poznań 1936. —• Wagner A.: Grundlagen der Volkswirtschaft. I Halbband, III. Aufl. Leipzig 1892.
Edward Taylor.
H., kolon ja koronna Wielkiej Brytanji, leży w Ameryce Środkowej nad zatoką Honduras, na południe od Jukatanu i na wschód od Guatemali. Kolonja zajmuje obszar 21 535 km2, ludność wynosiła w 1934 roku 53 770 osób (w tern 27165 kobiet), przeważnie kreolów; gęstość zaludnienia 2,5 mieszk. na km1. Jest to kraj przeważnie nizinny o klimacie gorącym i malarycznym (przeciętna roczna ciepłota 26,3° C). Na południu rozpościera się łańcuch górski Cockscomb Mounts (1 330 m). II. dostarcza głównie t. zw. logwood (drzewo bagienne służące do wyrobu barwnika niebieskiego), gumy do żucia, drzewa mahoniowego, bananów i kokosów. Dla Wielkiej Brytanji jest H. posterunkiem strategicznym w Ameryce Środkowej. Stolicą kraju jest port Belize (16700 m.).
Jerzy Lcth.
Republika H. leży na przesmyku środ-kowo-amerykańskim. Obejmuje 154305 km2, z czego 32460 km2 stanowi teren sporny pomiędzy H. a Guatemalą, sąsiadem od północnego zachodu. Do lewego brzegu zaś rzeki Coco (rio Segovia) pretenduje republika Nicaragua. Ludność H. wynosiła w 1933 r. 920000 mieszkańców; gęstość zaludnienia wynosi zatem 6 osób na km*. Ludność ta to przeważnie mieszańcy (la dinos), potomkowie Hiszpanów i Indjanek (852°/oo); Indjanie Maja (ioo%o); jest także nieco kreolów, murzynów i Europejczyków. Na północy przylega H. do inorza Karaibskiego (zatoka Honduras), na południowym zachodzie zaś graniczy z republiką San SaIvador i przylega do zatoki Fonseca na oceanie Wielkim, gdzie posiada port Amapala (2400 mieszk.). Stolicą kraju jest Tegucigalpa (27 600 mieszk.), położona w pięknej, górzystej okolicy o zdrowym, ale bardzo gorącym klimacie. Głównym portem jest Trujillo (6000 mieszk.), leżące nad zatoką Honduras. Republika ma bilans handlowy czynny; wywozi się banany, kawę, tytoń, koprę oraz nieco srebra. Handel prowadzi H. głównie ze St. Zjednoczonemi Ameryki. Przemysł jest słabo rozwinięty.
Jerzy Loth.
H., kolonja brytyjska i ośrodek organ i zacji handlu w płd. Chinach. Składa się z wyspy Hongkong oraz półwyspu Kow-loon o łącznej powierzchni 1012 km2 i zaludnieniu 855 000 mieszkańców.
Stolica kolonji Hongkong, znana także pod oficjalną nazwą brytyjską V i c t o r i a, jest portem, cieszącym się opinją jednego z najkorzystniej morfologicznie sytuowanych. Gospodarczo panuje on nad dostępem do zatoki Kantońskiej. Przed otwarciem portów na Jang-tse-kiangu koncentrował cały handel wschodnio-azjatycki. Opanowany w r. 1841 przez Wielką Brytanję, podniesiony został usilną pracą do roli ośrodka komunikacyjno-handlowego tak w obrotach międzykontynentalnych, jak w chińskim ruchu przybrzeżnym. Tutaj zbiegają się m. i. kable z Szanghaju, Saj-gonu, Manili. Stąd rozchodzi się szereg ważnych dalekobieżnych linij okrętowych. H. jest głównym portem emigracji chińskiej.