Magazyn6q001

706

INTERNACJONALIZM — INTERPOLACJA 1 EKSTRAPOLACJA

szawy" 1934. str. 9).
	Ludność na
Rok	1 stycznia (w tysiącach)
1920	945.2
1925	1 010,3
193°	1 126,4
1931	1 150.5
1932	1 173.8
1933	1 181,2
1934	I 200,2
1935	I 220,3

kazało utopję tego rodzaju koncepcji, naprzód z powodu braku powszechności w składzie Ligi Narodów, z powodu braku egzekutywy, zdolnej do wykonania postanowień Ligi Narodów, a zwłaszcza z powodu niemożności stworzenia takiego au torytetu moralnego, który mógłby zmusić do podporządkowania się interesów narodowych jakiejś nadrzędnej moralności międzynarodowej.

Władysław Sobański.

International Ław Association.

Myśl założenia „Stowarzyszenia dla Reformy i Kodyfikacji Prawa Narodów “, jak 1. L. A. pierwotnie się nazywała, pochodzi z Ameryki. Stowarzyszenie to zostało utworzone na zjeździe w Brukselłi w 1873 r., t. j. równocześnie z Instytutem Prawa Międzynarodowego. Te dwie instytucje różnią się zasadniczo pod względem składu i organizacji, chociaż mają podobne cele i zadania. Instytut jest ciałem czysto naukowem, zło-żonem ze specjalistów prawników, koopto-wanych na podstawie ich dotychczasowej pracy naukowej. Natomiast I. L. A. składa się nietylko z prawników, ale również z właścicieli statków morskich, kupców, bankierów — wogóle z wszystkich, którzy interesują się postępem prawa międzynarodowego.

I.    L. A. jest pod silnym w pływem Anglików. Centrala znajduje się w Londynie, a w poszczególnych krajach (w Polsce od

II.    XII. 1923 r.) znajdują się oddziały narodowe. W ostatnich latach sesje odbywają się co dwa lata. Dotąd było 39 sesyj, zwanych konferencjami. Ostatnia odbyła się w 1934 r. w Paryżu. 35 konferencja obradowała w 1928 r. w Warszawie. Przewodniczy na konferencji prezes miejscowego oddziału. Dzięki inicjatywie I. L. A. powstał w 1915 r. w Anglji związek pod nazwą Grotius Society. Te trzy organizacje, mianowicie: Instytut Prawa Międzynarodowego, I. L. A. i Grotius Society w różnym zakresie, lecz zgodnie zmierzają do wspólnego celu, którym jest dążenie do zmniejszenia okazyj, prowadzących do tarć i sporów międzynarodowych, przez ujednostajnienie praw i praktyki w poszczególnych krajach. — I. L. A. ogłasza drukiem sprawozdania z poszczególnych konferencyj.

Jul jon Makowski.

Interpolacja i ekstrapolacja.

Dane są dwie zmienne: niezależna i zależna. Dla krótkości pierwszą z tych zmiennych będziemy nazywali argumentem, drugą zaś wprost zmienną. Wartości zmiennej są nam znane tylko dla pewnych wartości argumentu; te wartości zmiennej nazwiemy wartościami danemi. Zadaniem naszem jest oszacować wartości zmiennej (wartości szu kane) dla innych wartości argumentu. Jeśli te wartości argumentu leżą pomiędzy jego wartościami, odpowiadającemi wartościom danym zmiennej, to mówimy o interpolacji, jeżeli zaś są one mniejsze lub większe od wszystkich wartości argumentu, odpowiadających wartościom danym zmiennej, to mówimy o ekstrapolacji. Stosowane metody rachunkowe są zresztą w obu przypadkach analogiczne. Zmienne, jakie tu wchodzą w grę, są zasadniczo dwóch rodzajów: albo są to pewne funkcje, określone w sposób matematyczny, lecz mozolne do wyliczenia (np. logarytmy), albo też wielkości znane jedynie z obserwacji. W dalszym ciągu będziemy mieli na uwadze tylko drugi rodzaj zmiennych, co zresztą nie wpływa na czysto rachunkową stronę rozwiązania zadania. Rozwiązanie to zasadza się na następują-cem rozumowaniu: mamy dane m par wartości argumentu i zmiennej, możemy więc znaleźć taką funkcję o m parametrach, aby równanie jej czyniło zadość owym m parom wartości. Zakładamy teraz, że funkcja nasza przedstawia z dostateczną dokładnością przebieg zmiennej i dla innych wartości argumentu. Wybór funkcji interpolacyjnej jest w znacznej mierze podyktowany względami dogodności rachunku, najczęściej używa się wielomianów stopnia (m— i)-szego.

Powyższe reguły objaśnimy na przykładzie. Niech argumentem będzie czas, a zmienną — ludność m. Warszawy według szacunków wydziału statystycznego Zarządu Miejskiego („Rocznik Statystyczny War-