Magazyn6f201

658

INDJE BRYTYJSKIE

Zbiór ryżu (w 1934 r. 5 455 685 tys. q) jest prawie w całości spożywany w kraju, duże nadwyżki natomiast wykazuje Birma. Podobną rolę jak ryż na gruntach mokrych, na obszarach suchych odgrywa pszenica, uprawiana na wielką skalę w Pandżabie, nad górnym Gangesem (po Allahabad) i Dżamną. W r. 1934 ze 14894 tys. ha zasianych tern zbożem zebrano 95 823 tys. q ziarna, wydajność jest zatem bardzo mała (6,6 q z ha). Z innych zbóż większe znaczenie ma jeszcze jęczmień (zbiór 23 887 q) oraz kukurydza (21 784 tys. q). Z upraw zbożowych ponadto duże lokalne znaczenie posiadają liczne gatunki prosa, stanowiącego podstawowy pokarm znacznej części ludności I. Z roślin owocowych największe znaczenie ma man-gowiec oraz banan i ananas. Bardzo duże znaczenie w I. ma uprawa trzciny cukrowej, kultywowanej nad Gangesem i Dżamną. Produkcja cukru trzcinowego (31 milj. q w r. 1935) uzupełniana cukrem, otrzymywanym z soków niektórych gatunków palm, nie zaspakaja jednakże zapotrzebowania wewnętrznego. Wielką gałąź w rolnictwie I. stanowi uprawa roślin przemysłowych, dostarczających włókna i oleju. Z pierwszych wymienić należy przedewszystkiem bawełnę oraz jutę. Zarówno bawełna w gatunku dość licha, jak i juta stanowią czołowe artykuły wywozu I., przyczem w handlu jutą kraj ten zajmuje stanowisko wręcz monopolistyczne. W r. 1934 zebrano bawełny 8 722 tys. q, juty 14 537 tys. q. Obok bawełny, oleju w I. dostarcza len (uprawiany wyłącznie dla tego celu), rzepak, gorczyca, orzech ziemny, rycyna oraz palma kokosowa, której owoce stanowią poza tern ważny pokarm krajowców.

Z innych upraw olbrzymie znaczenie dla gospodarstwa I. ma uprawa herbaty, zapoczątkowana niespełna sto lat temu. Dziś I. w produkcji tej używki ustępują jeno Chinom, w handlu światowym zresztą znacznie nad niemi górując. W r. 1931 pod kulturą herbaty, uprawianej głównie w Assamie i Sikkimie, znajdowało się 333 tys. ha, plon zaś wynosił 1 808 tys. q.

Wartość użytkowa lasów I. (79 755 tys. ha) jest stosunkowo niewielka. Pewną wartość użytkową mają tylko lasy wyższych regjonów himalajskich, z nizin zaś dziś mocno przetrzebione zespoły Tectona gran-dis (teah), dostarzcające cennego budulca okrętowego. Eksploatuje się nadto kauczuk, którego w r. 1935 zebrano 12000 tonn.

Hodowla w I. nie stoi wysoko. Coprawda absolutne liczby bydła rogatego (garbatego) są bardzo duże (37200522 w r. 1933), są to jednak zwierzęta mizerne i mało wydajne, źródłem zaś owej mnogości jest tylko religijny zakaz zabijania krów, wynikający z wiary w ich świętość. Bydło służy tam przedewszystkiem celom pociągowym, w której to roli wręcz niezastąpionym jest bawół, używany do orki pól ryżowych. Obok bydia w I. hoduje się owce (43 481 tys. sztuk), podobnie jak bydło małowartościo-we, oraz kozy (49704 tys.). Świń w I. nie hoduje się prawie zupełnie. Siłę pociągową, reprezentowaną przez bydło rogate, uzupełniają nieliczne konie (na półn.-zach. kraju), wielbłądy (na pograniczu półn.-zach.) oraz słonie. Podobnie nisko jak hodowla stoi w I. i rybołówstwo, zarówno śródlądowe jak i morskie.

Bogactwa mineralne I. jakkolwiek różnorodne nie są wielkie, a odwieczna sława I. jako krainy złota i diamentów wykazała zupełny brak podstaw, złota bowiem niema wiele, a produkcja diamentów zaledwie się opłaca. Dziś główne bogactwa mineralne I. stanowią: węgiel, ruda manganowa i ruda żelazna, występująca w sąsiedztwie węgla, co stwarza szczególnie sprzyjające warunki dla rozwoju hutnictwa. Rocznie wydobywa się węgla około 20 milj. tonn, rudy żelaznej około 2 milj. tonn. Wydobycie rudy manganowej wykazuje duże wahania przy ogólnej tendencji spadkowej. Gdy w r. 1929 wydobyto tego surowca i 010 tys. tonn, dorównując przodującej w produkcji światowej manganu Rosji, to w r. 1931 wyprodukowano już zaledwie 224 tys. tonn, ustępując z pozycji drugiej z udziałem 30%, na trzecią, zmniejszając zarazem udział do 9%. Poza powyższemi kopalinami wydobywa się w I. dość znaczne ilości rud ołowiu, miedzi, cynku, cyny, chromu, wolframu, toru i tytanu, przyczem zaznaczyć należy, że toru i tytanu I. produkują najwięcej na świecie, zaś w wydobyciu wolframu ustępują tylko Chinom. Nie brak I. i nafty, której w r. 1931 odwiercono 1 293 000 tonn, wydobywanej głównie w Birmie, która pokrywa 80% całej produkcji I., oraz u stóp Himalajów, jak również soli, w większości wydobywanej z morza, w ilości jednakże nie pokrywającej zapotrzebowania wewnętrznego.

Hutnictwo I., mimo sprzyjających jego rozwojowi warunków, jest naogół słabo