Magazyn6
9501

KODYFIKACJA W PRAWIE MIĘDZYNAR. — KOLANKOWSKI LUDWIK 191

4.

*

terytorjum osobom i majtkom cudzoziemców, przekazaną trzeciej komisji. Wyniki pozytywne, bardzo zresztą skromne, osiągnęła jedynie komisja pierwsza, która doprowadziła do podpisania jednej konwencji i trzech protokółów. Komisja druga, wód terytorjalnych, złożyła jedynie sprawozdanie ze swych prac, w którem zamieściła m- in. projekt 13 pierwszych artykułów przyszłej konwencji, dotyczącej statutu prawnego wód terytorjalnych. Komisja trzecia nie zdołała nawet uchwalić sprawozdania.

7. Widoki na przyszłość. Myśl kodyfikacji prawa międzynarodowego ma swych zwolenników i przeciwników. Nie ulega wątpliwości, że jest rzeczą pożądaną ustalić na piśmie i usystematyzować przepisy tego prawa. Wobec tego jednak, że prawo międzynarodowe ulega bardzo szybkiemu procesowi ewolucyjnemu, przedwczesna kodyfikacja może tylko utrudnić i opóźnić ten rozwój, ponieważ prawo pisane trudniej dostosowuje się do szybko zmieniających się warunków życia, niż prawo zwyczajowe. Nie całe więc prawo międzynarodowe może być już teraz skodyfikowane, ale tylko te jego działy, które dostatecznie dojrzały i utrwaliły się w świadomości prawnej społeczności międzynarodowej. Obecnie działalność kodyfikacyjna ześrodkowała się na terenie Ligi Narodów i na Konferencjach Paname-rykańskich.

Literatura : Baker P. J.; The Codification of International Law. „British Year Book of International Law”. 1924. — Guerrero J• Gum tarę; La Codification du Droit inlemational. Parts 1930. — Jerwaolem Prawe W.: Kriegsrecht und Kodifikation. Breslau 1918. — Przesmycki Zenon: Znaczenje popytok kodyfikacji mieżdunarodnawo prawa. Warszawa 1886. — Rosx-kotoBki Gub tatę: De la Codification du Droit intemational. Paris 1889. — Rundstdn Szymon: Kodyfikacja Prawa Międzynarodowego. Pomań 1928. — Vi»Bcher Ch. de: La Codification du Droit intemational. „Recueil des Cours 1925.

Jul Jan Makowski.

Kojsiewicz Ferdynand.

K. urodził się w r. 1801 .zmarł w Krakowie 14 kwietnia 1874. W r. 1827 doktoryzował się na uniwersytecie krakowskim, a w kilka lat później został profesorem prawa kanonicznego i umiejętności politycznych. Wykładał do r. 1846. Sekretarz Tow. Naukowego Krakowskiego. Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Krakowskiej w r. 1833 i 1844. Napisał „Rozprawę o początku, wzroście i obecnym stanie ekonomji politycznej" (Rocznik Tow. Naukowego Krakowskiego, Poczet Nowy t. I. Kraków 1841). Jest wydawcą korespondencji Kołłątaja z Czackim.

A. Grodek.

Kolankowski Ludwik.

K., historyk polski, urodził się 21. VI. 1882 r. w Nadwornej. Studja prawnicze i historyczne odbył na uniwersytecie lwowskim, gdzie uzyskał doktorat filozofji w 1906 r. W roku 1906—1907 był uczniem uniwersytetu w Berlinie. W latach 1908—1918 był bibljotekarzem Bibljote-ki Jagiellońskiej oraz wykładał historję Polski na kursach im. Baranieckiego w Krakowie. W r. 1918/19 był dyrektorem departamentu w Min. Spraw zagranicznych, a następnie Generalnym Komisarzem Ziem Wschodnich, poczem zorganizował w 1919 r. Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie. W 1922 r. był członkiem Komisji Oszczędnościowej przy Prezesie Rady Ministrów, w 1923 r. komisarzem Prezesa Rady Ministrów w Polskiej Agencji Telegraficznej. W 1929 r. został profesorem historji Europy wschodniej na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, a zarazem dyrektorem Bibljoteki Ordynacji Zamoyskiej w Warszawie. W 1932 r. został wybrany członkiem korespondentem Polskiej Akademji Umiejętności. W 1936 r. został profesorem zwyczajnym historji Polski na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W 1937 r. objął prezesurę Polskiego Towarzystw a Historycznego i prezesurę Instytutu Spraw Narodowościowych oraz został szefem Obozu Zjednoczenia Narodowego w Malopolsce Wschodniej. W swych badaniach naukowych K. zajmował się dziejami Polski i Litwy, głównie w okresie jagiellońskim.

Ważniejsze prace: Zygmunt August, wielki książę Litwy do r. 1548. Lwów 1913. (Dzieło nagrodzone przez Akademję Umiejętności). — Dzieje Wielkiego Księstwa Litewskiego, t. I. Warszawa 1930. (Doprowadzone do końca XV w.). — Ogólny pogląd na epokę jagiellońską dał K. w książce: Polska Jagiellonów. Dzieje polityczne.' Lwów 1936.