FizykaII03801

33

Z tego wzoru widać najprzód, że w czasie t=o, f— T.=2 7', —t t

n T, jest sin 2n~^- = o, zatem wszystkie puiikta przechodzą

równocześnie przez swoje miejsca równowagi; tudzież, że po

T

upływie czasu t = (2 n -j- 1)    , kiedy

t

sin 2n-jr = sin (2n-\-l) n =± o.

znowu wszystkie razem w tychże miejscach się znajdują. Prze-

T

ciwnie w czasie t—(An 1) — jest

1,    n

sin 2 Ti    = (sin Łn-\-l)— — l,

zatem wszystkie punkta są wtedy u kresu dalekości drgania; lecz ta dalekość nie u wszystkich punktów rzędu jest jednakowa, albowiem wzór dla S jest wówczas

2x

S — 2a. cos — n, zatem

/ A

dla x = o, —, —, ³/₄ K K V* A, % a, i t. d.

mamy S=2a, o, —2a,    o,    2a, o,    —i?«, it. d.

Z tych uwag okazuje się też, że długość pojedynczych tal stojących, czyli odległość dwóch węzłów od siebie, t. j. długość między weźla, jest równa połowie długości fali w ruchu postępowym.

Ł n -j- 3 _ri

Powlóre, że gdy t — ³/₄ T, albo >i ——— T.

t . / AnĄ-3\

sin 2n = sin ( -—— J n — — 1,

'A A    3 A

zatem dla x = o,    , —-, —,    A, ⁵/₄ a . .

S= — o,    o, —o. —

t. j. punkta, oddalone od A o kawałki drogi, równe A 3 A o A    a

-j, —, —, (2nĄ-l)    , są ciągle w spoczynku, a wszysi-

kie inne, między terni zawarte, odbywają drgania po obu stronach swoich miejsc równowagi, tam i napowrót,- i znajdują się właśnie wtedy najdalej ua przeciwnej stronie tychże miejsc kie-

Fizyka T. II.