NDIGCZAS0034762568

52 M. Sokołowski.

i niem schodziliśmy już wprost na widniejącą w dole „bulę" nad stawem. Gdy stanęliśmy na niej witały nas już pierwsze brzaski pochmurnego, mglistego dnia ... Odtajałe pasy przy brzegu nie zachęcały do skrócenia sobie drogi przez staw; puściliśmy się więc sennym krokiem po wyśmienicie noszącym śniegu dokoła jeziora. Wkrótce jednak zastąpiła nam drogę rozłożysta i bujna kępa kosówką Przed oczyma sennej i trochę zmęczeniem zgorączkowanej wyobraźni zamajaczyły nęcące obrazy puchowego łoża... Nogi zaplątały się jakoś dziwnie w gałęziach, z omdlałych rąk wysunęły się Czekany... i po chwili tonęliśmy już w sprężystej, zielonej i wonnej pościeli ...

Uleciało z nas w jednej chwili całe zmęczenie, po ciele zozlała się błoga ulga, znojne powieki opadły na oczy... Ciepło i niezmącona już najmniejszym podmuchem cisza panowała wokoło .. . Tylko jakiś maleńki ptaszek, zwiastun nadchodzącej wiosny, ćwierkał koło nas, jakby dziwiąc się ludziom, którzy zawitali tu doń o tak niezwykłej porze i ze szczytów śniegiem i mgłami otulonych gór , . .

Marjan Sokołowski.