0161

150

króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III (1832), który przedtem już nabył na własność majątki złotowskie i połączył je znowu w jedną całość. Po śmierci króla (1840) przeszły zjednoczone majątki złotowskie i krajeńskie w ręce księcia pruskiego Karola Hohenzollerna, a później w ręce Fryderyka Karola Hohenzollerna. Obecnie właścicielem dóbr tych jest książę pruski Fryderyk Leopold Hohenzollern, szwagier Wilhelma II, ostatniego cesarza Niemiec, i szwagier księcia angielskiego Counaugth. Dzięki jego zabiegom, popartym intrygami i wpływem masonerji, twórcy traktatu wersalskiego mimo pierwotnego przyznania ziemi złotowskiej Polsce pozostawili majątki ks. Leopolda przy Niemczech.

B. Gminy wiejskie.

1.    Augustowo (Augustendorf) — założone w roku 1820 przez Andrzeja Goetzendorf-Grabowskiego, ówczesnego właściciela majątków głubczyńskich, do których należało, i Augustowem nazwane ku uczczeniu Augusty, żony drugiego syna Jana Teodora, na którego własność majątek przeszedł, W roktr 1863 sprzedał tenże część majątku, a resztę przewłaszczył szwa-, growi Dydyńskiemu ze Słowikowa pod Trzemesznem za 110000' talarów. Majątek poszedł na subhastę w roku 1876, a nabył go Niemiec Holtz. W roku 1903 nabyła majątek pruska komisja kolonizacyjna i rozparcelowała między osadników — niemieckich reemigrantów z Rosji. Reskryptem ministerjalnym z 22. 8, 1914 zamieniono majątek na gminę.

2,    Batorowo (Batrow) podobno otrzymało swą nazwę od króla polskiego Stefana Batorego, podczas którego panowania przypada data założenia gminy. Ostatnim polskim dziedzicem Batorowa była hrabina Leokadja Ponińska, która w roku 1861 sprzedała je w ręce niemieckiego „Berliner Holzkontoru". Przy dalszej sprzedaży podzielono Batorowo, przez co powstały 3 nowe gminy: Nowe Batorowo, Batorowo szklarnia i Batorówko, rozparcelowane między niemieckich osadników. Resztówkę-z Batorówka, obszaru ca 900 morgów, nabył z rąk niemieckich, w roku 1903 Aleksander Komorowski, administrator z Roko-sowa pod Gostyniem, lecz już po 6 latach sprzedał ją w ręce pruskiej komisji parcelacyjnej, która podzieliła ją również między niemieckich osadników.