NDIGCZAS0034762501

Poezje. 185

a bajka z grajkowych warg zeszła i tońcy — tu i tam najmłodsze popieści poniońcy —

—    ave—ave—zdrowaś pogodo—

dzieci moje beskidzkie bledziutkie chudziutkie jus tes ta kwilę scęsne niedługie — ba — krótkie —

—    ave —

FRAGMENTY BALLADY O NAWIEDZENIU M1LOSNEM W OWO RANO SŁONECZNE ZEJŚCIA SYNA CZŁOWIECZEGO.

(„Gody pasterskie w Beskidzie^u).

[a. — Chrystus idzie Beskidem z gromadką powsinogów beskidzkich, apostołów> zmierzając k^{u Ws}i do chaty Matczynej.

b. — Wieś beskidzka, gdzie mieszka Matka Chrystusowa].

a) beskidzki lesie Boga wydeptany krokiem, pełen pieśni widzialnych i sercem i okiem, melodyjnych kolorów rozśpiewany wonią, rozsiadły nad wiecznością, jak nad jezior tonią —

—    beskidzki lesie górą ku gwiazdom woniący dołem człowieczą dolę snem ochraniający,

snem o tern, że jest dobrze: gdzie mech za posłanie, a w przychylni gałęźnej wielkie miłowanie rodzi się: miłowanie wszystkich,

: miłowanie wszystkiego —

—    beskidzki lesie — w drzewach twoich serce dzwoni,

—    beskidzki lesie — głusz twa przed rozpaczą chroni,

—    beskidzki lesie — święty przed sobą i Bogiem,

—    beskidzki lesie — tyś jest ku wieczności progiem —