NDIGCZAS00347625
99

Poezje. 183

dzieciska moje święte zaranną robotą —

— żyję — zwierzam się kornie serdeczną tęsknotą

że kiedyś — kiedyś — kiedyś — jaki grajek ślepy — przyjdzie ku wam usiędzie hań kole nalepy

przychrypłym głosem bajkę moją wam wyśpiewa — ano taką — jakgdyby z dyli wzrosły drzewa —

jakby złoci ptoskowie zaćwierkali pod niebem — nakarmieni przez Pannę manną miodem i Chlebem —

wraz sie dola odmieni — jadła tyle — mój Boże — każde bierze co zekce roz sie najeś tak może —

a już słonko przez szyby złote pyły przesiewa — skrzy się w waszych płowinach złocistości ulewa —

śrybrzą się te koltunki nieczesane leniate — bławacą się fartuchy jarmarkowe kwiaciate —

a tu bajka wciąż mówi — mówi — śpiewa donośnie —