FizykaII14301

138

oznacza liczbę drgań pewnej jej części = U. Dajmy na to, że Ll ==- V₂ L, t. j. że tylko jedną połówkę strony na monokordzie

Z

wprawimy w drganie; wówczas N: N' = L: — — 1: /₂, czyli 'V'

= 2, a ucho wprawnie słyszy oktawę tonu zasadniczego.

Strona więc do wydobycia tego tonu dw^ra razy tyle drgań w^t 1" wykonać musi, ile do wydania tonu zasadniczego potrzebuje. W porównaniu z tonem zasadniczym jest on przeto dwa razy w^ryższym. Dobywając równocześnie obydwa te tony, zdaje się, iż tylko jeden ton słychać: tak doskonała zgodność panuje po-N'

między niemi. Ułamek — , wyrażający stosunek wysokości

pewnego tonu do wysokości jego tonu zasadniczego, t. j. iloraz otrzymany z podzielenia liczby drgań w 1", de wydobycia go potrzebnych, przez liczbę drgań w 1", odpowiednich jego zasadniczemu tonowi, nazwano względną wysokością {onu.

Zmieniając stopniowo długość strony na monokordzie i wprawiając ją w drganie zawsze jednakowo/ nie naruszywszy jej pierwotnego napięcia, otrzymujemy między najrozmaitszemi dźwiękami także wszystkie tony gamy i zarazem odpowiednie tymże tonom czyli notom.

C(ui!),		D(re),	E (mi),	F(fa\	G (sol),	A (la), II (si),	c
dły.gcści \ stróny *J	L,	^8A 4	% 4	7* 4	^2/s4	7s4 %5Z,
czyli \
.■względne | 5ćj długo- f ści. J	1,		7*,	7*.	■7s»	7l5l

a z tych znowu (na mocy powyższej proporcyi) względne wj-sokości