page0050

40

zwierzchniczej władzy, zaprzestał płacić daniny do monarszego skarbu, głosił się udzielnym księciem Pomorza, a wydawszy córkę za Władysława Odonicza, podtrzymywał go przeciw stryjowi Laskonogiernu, mieszał się w sprawy książąt polskich i szerzył nieustanny ogień wojny domowej.

Leszkowi nareszcie otworzyły się oczy, wezwał do Gązawy książąt, biskupów i panów pozornie na zjazd w celu urządzenia spraw trapionej do-mowemi wojnami Lechji, w istocie zaś chcąc ob-myśleć wraz z bratem Konradem i Henrykiem Brodatym sposoby pokonania Światopełka. Wiadome wszystkim traiczne rozwiązanie tego zjazdu. Przebiegły pomorczyk zmiarkował eo się dzieje i zbrojno wpadłszy do Gązawy, własną ręką Leszka zamordował.

Naszemu biskupowi podobnie jak niegdyś w Haliczu, nie pozostało nic innego jak ucieczką ratować się z niebezpieczeństwa. Wkrótce sprowadzone ciało swego pana i przyjaciela, od którego był nieodstępny przez lat dwadzieścia przeszło, pochował ze smutkiem w Krakowie. A gdy rozmyślając nad obecnemi wypadkami, spojrzał w niedaleką przyszłość, co jak chmura burzliwa wisiała nad krajem, to krwawiło mu się boleścią