page0139

136

ogrodów, kościół świętej Anny, otaczał się już teraz domkami, które powoli tworzyć zaczęły ulicę zwaną Przedmieściem Bernardyńskiem, aż do panowania Zygmunta III, kiedy nazwę od bramy krakowskiej na Krakowskie Przedmieście zamieniono-W tym kościele od rana dźwięczą dzwony sławne w całej koronie, a umieszczone we wspaniałej dzwonnicy, którą 1570 roku zbudować kazała królowa Anna, i przesuwają się pobożne tłumy; na ołtarzu stawiają krzyż wielki srebrny pozłacany z relikwiami patronki kościoła, a krzyż świeci olbrzymim djamentem. Wśród tłumu opodal od wielkiego ołtarza klęczy kobieta już nie młoda, ale twarz jej dobrocią i pogodą oddycha. Ciemna, skromna szata, w szerokich fałdach spływa od jej ramion i nie jedna wystrojona mieszczanka spiesząca się na ranne nabożeństwo bractwa świętej Anny, na którem zwykle bywa sama królowa, potrąci ją, nie zważając na pokornie schyloną postać. Ona też na to nieczuła, modli się. bije w piersi, męża i ziemię rodzinną ze łzami Bogu poleca, a potem skończywszy -wysuwa się razem z tłumem. Już stanęła przy naczyniu ze święconą wodą i umaczawszy palce, robiąc znak krzyża świętego, wznosi pobożnie oczy ku wiel-