page0140

ROZDZIAŁ IV

1 KŁOSY.

Kiedyś , dawnemi czasy , ale tak dawnemi, że ludzka pamięć niemoże zasięgnąć, wszystkie źdźbła, tak pszeniczne, jak żytne i jęczmienne, miały dużo kłosów napełnionych ziarnem od dołu do góry; nie tak jak dzisiaj, co słoma długa, a kłosek w samym końcu i często pusty. Za owych błogosławionych czasów ludzie niezriali głodu, i wtedy to był prawdziwy wiek złoty.

Jaki taki choć i niepracował wiele, mógł się był łatwo wyżywić, a naw'et i plaszkowie łakomi na zbożowe ziarnka, najadali się do syta, toż i kury, gęsi wszelaki drób tuczył się na hojnym chlebie.